بیت اخیر(مقطع غزل) شما نبشته اید :به سیلی تا رسد کارت طمع کردن زدن دارد.
اصل بیت باید اینطور باشد
به سیلی تا رسد کارت طمع گردن زدن دارد.
گیریم اگر واژه کردن را پهلوی طمع قرار دهیم با قافیله همخوانی هم ندارد و معنایی نیز.
بیدل می فرماید :که قناعت پیشه کن و بالاتر از ان همچو سیلی است که باعث هلاکت شخص میگردد و غرق ان سیل میگردد که بیدل این غرق شدن را به (گردن زدن) تشبیه کرده است.

هکذا حضرت بیدل دربییت دیگر همین موضو ع را طوری دیگر اشاره کرده است:
دنیا گر دهندم نجنبم ز جای خویش
من بسته ام حنای قناعت به پای خویش
حضرت بیدل همان موج سیل را که در بیت بالا ذکر کردم به دنیا و دارایی تشبیه کرده است که هجوم سیل خاصیت گردن زدن دارد، سیل هر کجا گذر کند درخت و خانه و منزل را گردن زند.
پس در اخیر من دوباره اشاره میکنم که در مصرع دوم مقطع غزل (کردن زدن ) نیست گردن زدن است.
والسلام