هوش مصنوعی: دنیا را با خوشی و شادابی پر کرده و عدالت آسمان را از میان برداشته است.

هوش مصنوعی: زندگی لذتی ندارد زمانی که خوشی از دست برود و عدل و انصاف از میان بروند.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس در این دنیا وجود ندارد که قلبش از آسیب‌های اندوه در امان باشد.

هوش مصنوعی: در این زمین بی‌نهایت، همه جا ترس و وحشت حاکم شده است و هیچ‌کس نمی‌تواند نشانه‌ای از آرامش و آسایش پیدا کند.

هوش مصنوعی: هیچ کسی در این دنیا از غم و اندوه رهایی ندارد؛ از بزرگ‌ترین مقام‌ها تا کوچک‌ترین افراد همگی با مشکلات و دردها دست و پنجه نرم می‌کنند.

هوش مصنوعی: یا خوشی و آرامش در این جهان هرگز وجود نداشت، یا اینکه اکنون از دید ما پنهان شده است.

هوش مصنوعی: نسیم بهاری بر کدام گل وزیده است که از وزش باد خزان بی‌تاب نشده است؟

هوش مصنوعی: همه، از کوچک و بزرگ، مرد و زن، به خاطر غم و اندوهی که بر سرشان آمده، در حال سردرگمی و ناتوانی هستند.

هوش مصنوعی: هیچ رنجی در دنیا به اندازه دوری از دوستان بد نیست.

هوش مصنوعی: غم‌ها نیت دارند به دل نزدیک شوند، اما درد عزیزان به جان فرد هجوم می‌آورد.

هوش مصنوعی: من با وجود تمام درد و رنجی که از دوری می‌کشم، اگر فریاد بزنم بر حق و حقیقت خودم هستم.

هوش مصنوعی: من به خاطر جدایی، غصه‌های زیادی دارم که هیچ توضیحی نمی‌تواند بیان‌گر عمق آن‌ها باشد.

هوش مصنوعی: صبر، هدیه‌ای از جانب خداوند است و اگر او این صبر را عطا نکند، چگونه می‌توان با وجود چنین غم بزرگی، به تلاش و کوشش ادامه داد؟