هوش مصنوعی: من در زندگی هیچگاه به وفایی از دنیا برخورد نکردم و هیچ میزی را بدون حال و هوای مستی ندیدم.

هوش مصنوعی: از روزگار بسیار چیزهای زیبا و خوشایند را جمع کرده‌ام، اما در میان آن‌ها تنها خار و ناامیدی را دیده‌ام.

هوش مصنوعی: چه لذتی از آرامش می‌توان برد زمانی که به خاک او برسم؟ چون هیچ‌کس را بر سر خاکش همانند من، بی‌احترامی نکرده‌ام.

هوش مصنوعی: از شروع روزگار تا به امروز، هر چه نوشیدنی تلخ و ناگوار بوده، جز لذت و شادی واقعی چیزی نداشته‌ام.

هوش مصنوعی: در این زمانه، راحتی دل را گفته‌اند، ولی با این حال در زندگی‌ام هیچ‌گاه این سادگی را ندیده‌ام.

هوش مصنوعی: دوستان و همصحبتانم رفته‌اند و در غم جدایی آن‌ها، از هیچ دلداری و تسلّی نتوانستم آرامشی پیدا کنم.

هوش مصنوعی: به اندازه‌ای عمرم را شمارش کرده‌ام که در میان تمام دست‌‌ها و لحظات زندگی، حتی یک نفس خوش را در آن نمی‌بینم.

هوش مصنوعی: من با هیچ کسی دربارهٔ پیوند و دوستی صحبت نکردم، زیرا در دل خودم گناه جدایی را به‌خوبی حس کرده‌ام.

هوش مصنوعی: اگر جدایی به اندازه دریا گسترده باشد، من هرگز آن دریا را از کناری ندیدم.

هوش مصنوعی: لذت‌های زندگی‌ام هیچ‌گاه به اندازه صد نمی‌رسد، اما غم و اندوه ایام را به اندازه‌ای زیاد دیده‌ام که کمتر از هزار نیست.

هوش مصنوعی: من تنها به خاطر درد و رنجی که از روزگار متحمل شدم، هرگز نتوانستم لذت واقعی و پایدار را تجربه کنم.

هوش مصنوعی: در طول زندگی‌ام هیچ‌کس را ندیدم که از روزگار خود شادی و آرامش داشته باشد.

هوش مصنوعی: زندگی شاداب و سرشار از زیبایی بهاری است و در هیچ نسیمی، فصل بهار را بدون خزان ندیده‌ام.

هوش مصنوعی: من تمام زندگی‌ام را مشاهده کردم، اما هیچ‌چیز در آن پایدار و ثابت ندیدم.

هوش مصنوعی: من هرگز ندیدم که کاری برای کسی به طور کامل بر وفق مراد خودش باشد، حتی اگر در آن کار طلا و زیورآلات به کار رفته باشد.

هوش مصنوعی: در نهایت، هیچ چیز به اندازه تکیه بر خود و اعتماد به عقل و پشتکار انسان در حفظ سلامت و آرامش روحی موثر نیست و هیچ نعمتی از طرف خداوند را نمی‌توان به این امر برتری داد.