هوش مصنوعی: هیچ روزی نیست که دل‌تنگ نباشم؛ نمی‌دانم دلیل آن چیست، شاید به خاطر رنگ آسمان است که مانند آینه می‌درخشد.

هوش مصنوعی: بار محنت و دشواری‌ام را برمی‌دارم و به جایی می‌روم که در آن شادی و خوشی وجود دارد، چون حالا زمان آن رسیده که از غم و اندوه فاصله بگیرم و از لحظات شاد زندگی بهره‌مند شوم.

هوش مصنوعی: دل من که به پاکی و روشنی آینه بود، در نتیجه جدایی از عزیزان، زنگار و تیرگی گرفت.

هوش مصنوعی: از تو می‌پرسم چطور دل می‌تواند عاشق باشد در حالی که آن را از آهن و سنگ ساخته‌اند؟

هوش مصنوعی: تحمل دردهای مداوم و غم‌های پی در پی، واقعاً سخت است و انسان را خسته و زخمی می‌کند.

هوش مصنوعی: هر چیزی که در دل انسان به خاطر درد جدایی ایجاد می‌شود، نمی‌تواند به اندازه‌ی صد هزار تیر سهمگین آسیب برساند.

هوش مصنوعی: من هرگز نمی‌توانم از زندگی لذت ببرم، حتی اگر سعادت و خوشی‌های زیادی در دسترس باشد، چون دل من آشفت و ناراحت است.

هوش مصنوعی: وقتی از نوازش چنگ رهایی یابیم، فریادها و ناله‌های آن زیبا نیستند.

هوش مصنوعی: امسال غم و اندوهی بر من سایه افکنده که هر لحظه به سوی من می‌آید و حالتی ناخوشایند را برایم به وجود آورده است.

هوش مصنوعی: خوشی و شادابی زندگی از بین رفت و دل نشینی و زیبایی به کلی از دست رفت.

هوش مصنوعی: هر کسی که عاقل باشد، در موقعیت‌های مختلف به جنگ و صلح توجه می‌کند و از اعتماد به دنیای فانی و ناپایدار پرهیز می‌کند.

هوش مصنوعی: زیرا که آنها که در این زمان زندگی می‌کنند، در کارهای خود مکر و فریب دارند و مانند پلنگ، رفتارشان خطرناک و ناپسند است.

هوش مصنوعی: دل من چرا باید به زحمت و رنج بیفتد؟ در برابر این رنج، چه چیزی می‌تواند به شادی و خوشبختی من بیفزاید؟

هوش مصنوعی: چگونه غم از این دنیا بر من چیره شد؟ آیا دنیا به اندازه یک حلقه تنگ نشده است؟

هوش مصنوعی: به خدایی که به او اعتماد دارم، امید دارم که حتی اگر در زندگی‌ام تلخی‌هایی وجود داشته باشد، در نهایت چیزهای شیرینی هم به من خواهد داد.

هوش مصنوعی: وقتی که دلی به شدت در رنج است، شتاب و سرعت آن بیشتر می‌شود و برعکس، وقتی که خوشحالی و آرامش وجود دارد، فرد به آرامی پیش می‌رود.