هوش مصنوعی: هیچ‌کس از دست اتفاقات و حوادث روزگار در امان نمانده است؛ مانند پرنده افسانه‌ای عنقا، که هیچ‌کس نشانی از او ندارد.

هوش مصنوعی: مرغی که بدون هدف و خواسته در این مکان فرود آمد، جز اینکه با سختی و زوال مواجه شود، جایی برای زندگی نداشت.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس در طول عمرش به غنچه‌ای دست نیافت، زیرا آن غنچه هرگز به بهار نمی‌رسد و در نهایت به دست خزان از بین می‌رود.

هوش مصنوعی: عمر مردم در آرزوی بهره‌وری از سرمایه‌ها سپری می‌شود، اما این فرد ساده‌دل هیچ سودی جز به خاطر سرمایه اصلی‌اش به دست نیاورده است.

هوش مصنوعی: او غذای خوشمزه‌ای را می‌خواند و آماده می‌کند، اما هیچ کس جز سنگ را از سفره‌اش نمی‌خورد و سهمی نمی‌برد.

هوش مصنوعی: بسیاری از افرادی که به خاطر غم و اندوه خود اشک ریخته‌اند و هرگز به رفاه نرسیدند، در حالی که من، با وجود تمام مشکلات، هیچ دلیلی برای تسلیم شدن ندارم و دنیای من نباید به این وضعیت دچار شود.

هوش مصنوعی: کیست که از آسمان به دور مانده و از درد و رنج بی‌نصیب بوده است؟ یا کیست که از سختی‌های زمانه گذر کرده و جانش را فدای آن نکرده است؟

هوش مصنوعی: مسکین، چگونه ممکن است که این دنیا به کسی چیزی بدهد که خود از آن بی‌بهره است؟ هیچ‌کس از این جهان به کسی چیزی را به ارث نمی‌برد.

هوش مصنوعی: ای مجیر، از تغییرات و ناپایداری‌های زندگی دنبال چیزی نباش که ارزش زیادی داشته باشد، زیرا او هیچ‌گاه آن را نخواهد داد.