هوش مصنوعی: در باغ زندگی، دیگر نسیمی از وفاداری وجود ندارد و در آسمان، هیچ نشانه‌ای از شرم و حیا دیده نمی‌شود.

هوش مصنوعی: آسمان سبز رنگ، همچون سفره‌ای است که در آن فقط لقمه‌هایی قرار دارد و این لقمه‌ها فقط برای افرادی آماده شده‌اند که به دنبال سیر شدن هستند، نه برای کسانی چون ما که در جستجوی چیزهای بیشتر هستیم.

هوش مصنوعی: آسایش و سیمرغ دو واژه هستند که ممکن است ارزش واقعی آنها برای ما قابل درک نباشد یا اصلاً وجود نداشته باشند.

هوش مصنوعی: امید به آرامش کمتر از یک نفس است، اگر تو این را به دست آورده‌ای، پس به خدا سوگند که من چنین چیزی ندارم.

هوش مصنوعی: از دل خود نسبت به این معشوق بدجنس دوری کن، زیرا جایی که زیبایی او وجود دارد، نشانه‌ای از وفا و صداقت نیست.

هوش مصنوعی: در این دنیا که پر از جنگ و کینه است، من به خوبی می‌دانم که دل کسی دچار اندوه و غم است، اما نمی‌دانم که چه کسی در این درد شریک است و چه کسی نیست.

هوش مصنوعی: هیچ تأثیری از سرنوشت بد و نادانی که در جهان پایین وجود دارد، بر تو نیست؛ زیرا اگر سرنوشت مانند آسمان باشد، همواره در نبودن سر و پا است و به ما آسیب نمی‌زند.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس از خمخانه‌ی زندگی جرعه‌ای از شادی نچشیده، زیرا که در نهایت، او درد و رنجی ندارد.