مجیرالدین بیلقانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۵۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>دل گر سوی لهو و ناز کم می یازد</p></div>
<div class="m2"><p>شاید که ز غم به خود نمی پردازد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>چندین غم دل که سوی ما می تازد</p></div>
<div class="m2"><p>گر دل همه از سنگ بود بگدازد</p></div></div>

دیوان مجیرالدین بیلقانی به کوشش محمد آبادی - مجیرالدین بیلقانی - تصویر ۲۸۶

شمارهٔ ۵۲

دل گر سوی لهو و ناز کم می یازد
شاید که ز غم به خود نمی پردازد
چندین غم دل که سوی ما می تازد
گر دل همه از سنگ بود بگدازد

هوش مصنوعی: شاعر به این نکته اشاره دارد که اگر دل به سرور و خوشی گرایش پیدا کند، شاید دیگر به غم و اندوه توجهی نداشته باشد. او می‌گوید که با وجود غم‌ها و سختی‌هایی که به دلش حمله می‌کنند، حتی اگر دل از سنگ هم باشد، باز هم می‌سوزد و نمی‌تواند در برابر این غم‌ها مقاومت کند.

شمارهٔ ۵۰

شمارهٔ ۵۱

هوش مصنوعی: دل اگر به خوشی‌ها و لذت‌ها تمایل نشان ندهد، شاید به خاطر این است که از غم‌ها و دردهای خود غافل نمی‌شود.

دل گر سوی لهو و ناز کم می یازد

شاید که ز غم به خود نمی پردازد

هوش مصنوعی: بسیاری از غم‌ها به سمت ما هجوم می‌آورند، اگرچه دل‌هایمان از سنگ هم باشد، باز هم مورد تاثیر قرار می‌گیرند و گرم می‌شوند.

چندین غم دل که سوی ما می تازد

گر دل همه از سنگ بود بگدازد

شمارهٔ ۵۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده