مجیرالدین بیلقانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>اکنون که شد از دست من . . .</p></div>
<div class="m2"><p>وصل تو که جان من بدو یافت طرب</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>جان من و تیمار فراقت همه روز</p></div>
<div class="m2"><p>دست من و دامان خیالت همه شب</p></div></div>

دیوان مجیرالدین بیلقانی به کوشش محمد آبادی - مجیرالدین بیلقانی - تصویر ۵۵۱

دیوان مجیرالدین بیلقانی (نشریه فرهنگ خراسان: دوره پنجم، دی ماه ۱۳۴۳، شماره ۶ - ۷ - ۸) از روی نسخه بریتیش میوزیوم لندن به کوشش تقی بینش - مجیرالدین بیلقانی - تصویر ۲۹

شمارهٔ ۵

اکنون که شد از دست من   
وصل تو که جان من بدو یافت طرب
جان من و تیمار فراقت همه روز
دست من و دامان خیالت همه شب

هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر احساسات عمیق خود را درباره عشق و جدایی بیان می‌کند. او می‌گوید اکنون که از وصال محبوبش دور است، جانش به عشق او زندگی می‌بخشد و روزها را با غم فراق و شب‌ها را با یاد او سپری می‌کند. در واقع، جدایی محبوب برای او دشوار است و ارتباطی عمیق بین روح و یاد او برقرار است.

شمارهٔ ۳

شمارهٔ ۴

هوش مصنوعی: اکنون که وصل تو از دستم رفته و جدا شده، روح و جان من که در شادی تو بود، حالا رنج می‌برد.

اکنون که شد از دست من . . .

وصل تو که جان من بدو یافت طرب

هوش مصنوعی: هر روز مشغول فکر و احساس تو هستم و شب‌ها هم آرامم در یاد تو.

جان من و تیمار فراقت همه روز

دست من و دامان خیالت همه شب

شمارهٔ ۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها