مجیرالدین بیلقانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>تا سایه فگند سرو آزاد بر آب</p></div>
<div class="m2"><p>تا عکس گل شکفته افتاد بر آب</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>آب از هوس بهار دیوانه بماند</p></div>
<div class="m2"><p>زنجیر نهاد ازین سبب باد بر آب</p></div></div>

دیوان مجیرالدین بیلقانی به کوشش محمد آبادی - مجیرالدین بیلقانی - تصویر ۵۴۸

شمارهٔ ۳

تا سایه فگند سرو آزاد بر آب
تا عکس گل شکفته افتاد بر آب
آب از هوس بهار دیوانه بماند
زنجیر نهاد ازین سبب باد بر آب

هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات به زیبایی‌های طبیعت و تأثیرات بهار بر آب اشاره می‌کند. تا زمانی که سایه سرو و عکس گل بر روی آب نمایان باشد، آب به خاطر آرزوی بهار، دیوانه‌وار در حال حرکت است و به همین دلیل باد بر سطح آن زنجیر می‌نهد. این ابیات به ارتباط عمیق طبیعت و احساسات انسانی اشاره دارد.

شمارهٔ ۱

شمارهٔ ۲

هوش مصنوعی: تا زمانی که سایه زیبای درخت سرو بر روی آب بیفتد، تابش تصویر گل شکفته نیز بر روی آب دیده شود.

تا سایه فگند سرو آزاد بر آب

تا عکس گل شکفته افتاد بر آب

هوش مصنوعی: آب از شوق بهار دیوانه شده و به خاطر این احساس، زنجیری به خود بسته است، بنابراین باد بر روی آب تأثیر می‌گذارد.

آب از هوس بهار دیوانه بماند

زنجیر نهاد ازین سبب باد بر آب

شمارهٔ ۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده