مجیرالدین بیلقانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>دلبند سمنبرست گلرفتارا</p></div>
<div class="m2"><p>شیرین سخنا ماه شکر گفتارا!</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>هر چند که هیچ یاد ناری ما را</p></div>
<div class="m2"><p>روز تو خجسته باد یارب یارا!</p></div></div>

شمارهٔ ۲

دلبند سمنبرست گلرفتارا
شیرین سخنا ماه شکر گفتارا
هر چند که هیچ یاد ناری ما را
روز تو خجسته باد یارب یارا

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به توصیف محبوب خود می‌پردازد که به زیبایی و شیرینی سخن معروف است. هر چند که ما فراموش کرده‌ایم یا خاطرات تلخی داریم، اما در این روز خاص، آرزو می‌کند که روز محبوبش خوشبخت و خوشایند باشد.

شمارهٔ ۱

هوش مصنوعی: عزیزم که در میان درختان سمن درخشش خاصی دارد، با چهره‌ای شاداب و سخنانی شیرین مانند ماه و با طعمی همچون شکر نظرها را جلب می‌کند!

دلبند سمنبرست گلرفتارا

شیرین سخنا ماه شکر گفتارا!

هوش مصنوعی: هرچند که ما هیچ یاد و خاطره‌ای از تو نداریم، اما امیدوارم روزت مبارک باشد، ای خدا!

هر چند که هیچ یاد ناری ما را

روز تو خجسته باد یارب یارا!

شمارهٔ ۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده