هوش مصنوعی: خبر جهان، فرید دبیر، کسی است که در این دنیا، با سخنان خود، به معنای واقعی کلمه، مالک و حاکم بر دنیا شده است.

هوش مصنوعی: بیتی که اشاره کردید به توصیف یک شی یا موجودی می‌پردازد که ظاهری جذاب و فریبنده دارد، اما در باطن خطرناک و سمی است. این توصیف به نوعی نشان‌دهنده‌ی تضاد بین ظاهر و باطن است؛ چیزی که در ظاهر زیبا و خواستنی به نظر می‌رسد، در واقع می‌تواند آسیب‌زننده و مضر باشد. به این ترتیب، از یک سو، زیبایی و جذابیت، و از سوی دیگر، زهر و خطر را با هم ترکیب می‌کند.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که آن چیز واقعی و با ارزش (قرص واقعی) ممکن است در برابر مشکلات و حوادث زندگی آسیبی ببیند، اما نباید آن را با خطرات و تلخی‌هایی که ممکن است از طرف افراد خردمند یا آگاه به انسان تحمیل شود، مقایسه کرد. در واقع، بر اهمیت و ارزش واقعی آن چیز تأکید می‌کند و می‌گوید که نباید به خاطر سختی‌ها و چالش‌ها آن را کم ارزش دانست.

هوش مصنوعی: در دلی که در کنار این درخت خشک است، تنها مسیح پاک زاده نشده است، بلکه مریم هم وجود دارد. وجود او مانند یک نشانه از زندگی و امید در این خاک بی‌حیات است.

هوش مصنوعی: عیسی خود پروردگار است و من در اشتباه هستم، زیرا او با یک دم خود، هزاران معنی و حقیقت را زنده کرد در حالی که بسیاری دیگر مرده‌اند.

هوش مصنوعی: آسمان درست کرد که زمانی برای سخن گفتن در سرزمین نظم و نثر، خطاب به ختاخان بزرگش، باشد.

هوش مصنوعی: از آن سینه‌ای که با دو دم می‌زند، اگر هزار دل من را هم بدهی، به تنهائی او نمی‌ارزد.

هوش مصنوعی: در بالاترین مقام سلطنت، شاه با سه انگشت و یک قلم بر روی یک سه‌پایه قرار دارد و علم (پرچم) مشکی رنگش را به دوش می‌زند.

هوش مصنوعی: با قلم خود به دیگران بگو که از سه بار به یاد بیاورند! وسایل و ابزار علم به خوبی سامان یافته‌اند.

هوش مصنوعی: او به محفل دوستانه نشسته و بی‌پرده از دل صحبت می‌کند، زیرا زیر پرده‌ی ظاهر عالم، کسی به رازهای او آشنا نیست.

هوش مصنوعی: شعری را که خواندم، دلم به وجد آمد و گفت: چقدر خوب است! جانم را نثار او کن که ورودش عزیز و محترم است.

هوش مصنوعی: از اینکه مبادا آسیبی به او برسد نگرانم، زیرا او زخمی دارد که زمانه بر آن گذاشته و مرحم آن کم شده است.

هوش مصنوعی: آن کسی که در دیدگانش، دنیا پایان یافته است، به واقع مانند نقشی که بر مهر زده شده، به طور وارونه و نادرست به تماشا می‌نشیند.

هوش مصنوعی: از دایره وجود بیرون برو، مانند نگینی که به دور حلقه‌ای می‌چرخد، زیرا گردنبند و حلقه‌ای که در دست جمشید است، به تو نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: امروز سرزمین کرم و بخشش به دقت و عظمت مکه و یثرب گسترش یافته است، زیرا خداوند آن را محترم و ارجمند ساخته است.

هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و اهمیت مروت و وفاداری اشاره دارد، و می‌گوید که مانند صفا و مروه که مقدس و زیبا هستند، مروت نیز باید در زندگی ما وجود داشته باشد. همچنین، به استحکام و پایداری این ویژگی‌ها در بنیاد زندگی اشاره می‌کند، مانند پایه‌های کعبه که باید محکم و استوار باشند.

هوش مصنوعی: آشیانه‌ای که در آسمان و در realms مقدس وجود دارد، مانند بادی است که از خوشی می‌وزد و خواه آن سیمرغ باشد، نام آن در جهان پخش خواهد شد.