هوش مصنوعی: به خدا قسم که آن عطا کننده عقل، تنها یک حقیقت است که در کنار علم ابدی قرار دارد، همچون چشمه خورشید و سایه گلی خاص.

هوش مصنوعی: زمین به خاطر یکی از فرمان‌های او به گونه‌ای می‌شود که مانند سایه‌ی چاه، درون قفس این خورشید آتشین می‌افتد.

هوش مصنوعی: جاذبه و زیبایی آفتاب تأثیر کمتری نسبت به سایهٔ گنبد آسمان ندارد و نور آن به اندازه‌ای دل‌نشین است که کمتر کسی می‌تواند از آن غافل بماند.

هوش مصنوعی: او مانند سایه‌ای تیره به من نزدیک شد و به من اجازه نداد که بیرون بروم، در حالی که طبیعت من به مانند خورشید، آرزوی آرامش و زیبایی را داشت.

هوش مصنوعی: نور آفتاب از ذراتی بیشتر می‌تابد، مگر اینکه وقتی سایه‌ای بر افکند، برکات الهی به شما برسد.

هوش مصنوعی: جهان به وسیله کلام مانند آفتاب روشن شده و از آنجایی که سایه آسمان بر پاهایش بوسه می‌زند، نشان‌دهنده تأثیر و عظمت آن است.

هوش مصنوعی: غم مانند سایه‌ای است که همیشه زیر پای انسان قرار دارد، همانطور که زرشک زیر قدم‌های کسی است که آفتاب بر بالایش می‌تابد و او را تحت تاثیر قرار می‌دهد. غم به ما می‌آید و ما را همراهی می‌کند، حتی در زمان‌هایی که دیگران از نور و شادی برخوردارند.

هوش مصنوعی: اگر جهان با نفسش درمانی نداشته باشد، من مثل سایه و خورشید از آن دور می‌شوم و نمی‌توانم در آن زندگی کنم.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که مانند دریا و مروارید، شعر و طبع شاعر نیز ارزش و زیبایی خاصی دارند. دریا با عمق و وسعتش، به نمایش مرواریدها می‌پردازد و طبع شاعر نیز می‌تواند خالق اثرهایی با ارزش و زیبا باشد. در واقع، شاعر با بیان خود، زیبایی‌های درونش را مانند گوهر در دل دریا آشکار می‌سازد و به تصویر می‌کشد.

هوش مصنوعی: با عنایت و رحمت الهی، صبح به شیوه‌ای زیبا و دلنشین جلوه‌گر می‌شود و این روشنایی در حقیقت نشانه‌ای از شب گذشته است که هیچ شکی در آن نیست.

هوش مصنوعی: چطور می‌توانم انگشتش را مانند دُرّ شب‌چراغ بخوانم؟ در حالی که او خود به قدری پرنور است که در روز هم به رقابت با نور می‌پردازد.

هوش مصنوعی: سپید مهره، یعنی روشنایی و زیبایی آن به قدری در دنیا تابید که باعث شد این حقه سبز، که نماد حقیقت است، به واسطه صدای او جلوه‌گر شود.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که در نظر مردم، کسی می‌تواند به شکلی عادی و طبیعی به نظر برسد، مانند دیگران. به طور کلی، افراد می‌توانند توانایی‌ها و ویژگی‌های خاص خود را در میان جمعیت پنهان کنند و به همین دلیل، شناسایی آنها دشوار است.

هوش مصنوعی: دل من از غم پر شده و در درونم، مانند یک شعر زیبا و دلنشین باز شده است. زمانی که از درون خودم به احساسات و عواطف پرداختم و آن‌ها را متجلی کردم، احساس آرامش و زیبایی به سراغم آمد.

هوش مصنوعی: من بضاعت و دارایی کمی دارم و ارزش آن اندک است، اما اگر نتوانم از آن در راه نیکی و بخشش استفاده کنم، عمرم به درد نمی‌خورد و ارزشی نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: خط او مانند زلفی زیبا و بی‌نقص است؛ هر کسی که به آن نگاه کند و آن را اشتباه بخواند، در واقع خود را فریب داده است.

هوش مصنوعی: گاهی اوقات رقیب با زیبایی و جذابیت خود، بهشت را به شکل خطی زیبا و دلربا به تصویر می‌کشد، همان‌طور که موهای فرشته‌ای الهی به دل می‌نشیند.

هوش مصنوعی: اگر بوسیدن حلال است و حسادت نیز حلال، پس چرا وقتی محبوبم را دیدم، دل من به شدت در دلتنگی فرو رفت؟

هوش مصنوعی: مدح او برای من شایسته نیست، چرا که مثل این است که کلاهی که به گوشه نرگس است را به چشم نابینا نشان بدهیم.

هوش مصنوعی: وقتی که او مرا نجات داد و به جانم امید بخشید، دعا و خواسته‌اش را بر زبان می‌آورم و می‌دانم که دعا کردن برای او واجب است.

هوش مصنوعی: زندگی او پر از رنگ و روشنایی است و باید همیشه به یاد او باشیم؛ چرا که او آغاز و پایان همه چیز است.