هوش مصنوعی: ای پناهده مهربان! در آرزویی گرفتار شدم که تمامی امیدم به بخشش و عطای بی‌نهایت تو بستگی دارد.

هوش مصنوعی: من در این قفس خاکی مانند پرنده‌ای هستم که در انتظار ثنای قلم است. از تو می‌خواهم که بهایی برای آب و دانه من بنویسی.

هوش مصنوعی: من کمتر درباره تو سخن گفته‌ام، زیرا هیچ‌کس نگفته است که باید به مقام تو ترانه‌ای بنویسم.

هوش مصنوعی: دل من پر از غم و اندوه است، اگر بخواهم چیز دیگری بگویم، فقط درخواست دعا از کسی هستم که مسئول نوشتن این مطالب است.

هوش مصنوعی: به خاطر من، که در عشق تو مانند کسی که پای تو را بوسه‌باران کرده، با دقت در زندگی‌ام پیوسته یاد تو را در دل می‌نویسم.