هوش مصنوعی: ای دل! دریا، مانند تو کسی پیدا نمی‌شود که بتواند زیبایی‌های کلامت را در عمق وجودش ببیند و مانند مروارید از آن جواهر بسازد.

هوش مصنوعی: زمانی که عقل در ساعت سحر جاذبه‌ها و زیبایی‌های تو را جذب می‌کند، دیگر به هیچ نوع جادو و وسوسه‌ای توجه نمی‌کند و از ایمانش به آن زیبایی‌ها کم نمی‌شود.

هوش مصنوعی: مسیح، جان را زنده کن و بدان که کسی که دانشی دارد، در برابر تو مانند هاون و دارو بی‌قدرت است و نظری ندارد.

هوش مصنوعی: با چهره زیبا و چشم‌های تاریک شاهدان، واژه‌های تو باعث می‌شود که دل، یاد زال را فراموش کند و به ابروهای تو فکر نکند.

هوش مصنوعی: ای شاه! سخن من که غلام تو هستم، آمده است. هرچند که این فرد هندو و زرتشتی است و ارزش خوبی ندارد.

هوش مصنوعی: وقتی که تو شاهزاده‌ای بزرگ و باارزش هستی، چرا باید به کسی که در مقام و منزلت تو نیست، توجه کنی؟ انسان خردمند نیازی ندارد که هدیه یک بنده ساده را بپذیرد.