مجیرالدین بیلقانی » دیوان اشعار » قطعات » شمارهٔ ۲۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ز روح القدس دوش کردم سؤالی</p></div>
<div class="m2"><p>که از مکرمت چیست کاو حد ندارد؟</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>مرا گفت کای مادح حضرت او</p></div>
<div class="m2"><p>چه گویم ز اوحد که او حد ندارد؟</p></div></div>

شمارهٔ ۳۰

ز روح القدس دوش کردم سؤالی
که از مکرمت چیست کاو حد ندارد
مرا گفت کای مادح حضرت او
چه گویم ز اوحد که او حد ندارد

هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر از روح‌القدس سوالی می‌کند درباره‌ی مکرمت‌های الهی که حد و مرزی ندارد. پاسخ روح‌القدس به شاعر نشان می‌دهد که توصیف این صفات والای الهی دشوار است، زیرا خود اوحد و یکتایی است و هیچ‌چیز نمی‌تواند او را محدود کند. شاعر به این نتیجه می‌رسد که نمی‌تواند به درستی از خداوندی که بی‌حد و حصر است، سخن بگوید.

شمارهٔ ۲۸

شمارهٔ ۲۹

هوش مصنوعی: دوش از روح القدس پرسیدم که مکرمت و بزرگواری چیست که هیچ حد و مرزی ندارد؟

ز روح القدس دوش کردم سؤالی

که از مکرمت چیست کاو حد ندارد؟

هوش مصنوعی: شخصی به من گفت: ای شاعر، چه بگویم درباره‌ی عظمت او که هیچ حد و مرزی برایش وجود ندارد؟

مرا گفت کای مادح حضرت او

چه گویم ز اوحد که او حد ندارد؟

شمارهٔ ۲۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده