مجیرالدین بیلقانی » دیوان اشعار » قطعات » شمارهٔ ۲۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>به خدایی که نفس ناطقه را</p></div>
<div class="m2"><p>با تن تیره آشنایی داد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>که مرا کم شبی چراغ حیات</p></div>
<div class="m2"><p>بی جمال تو روشنایی داد</p></div></div>

شمارهٔ ۲۴

به خدایی که نفس ناطقه را
با تن تیره آشنایی داد
که مرا کم شبی چراغ حیات
بی جمال تو روشنایی داد

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به خدایی اشاره می‌کند که به او نفس ناطقه (روح و عقل) را عطا کرده و او را با جسمی تیره و پست آشنا ساخته است. شاعر از خداوند می‌خواهد که نور زندگی‌اش را بدون زیبایی و جمال الهی روشن نکند، در واقع بر اهمیت جمال خداوند در زندگیش تأکید می‌کند.

شمارهٔ ۲۲

شمارهٔ ۲۳

هوش مصنوعی: به خدایی که روح انسانی را با بدن مادی آشنا کرد.

به خدایی که نفس ناطقه را

هوش مصنوعی: در شب‌هایی که تو پیشم نیستی، چراغ زندگی‌ام به سختی روشن می‌ماند و بدون زیبایی تو، نورش کمرنگ می‌شود.

که مرا کم شبی چراغ حیات

شمارهٔ ۲۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده