هوش مصنوعی: ای پادشاه، تو هستی آنکه از عظمت و بزرگی‌ات در بام آسمان، مانند درگاهی می‌درخشی.

هوش مصنوعی: زمانه و حوادث روزگار سرانجام بر تو قدرت پیدا کردند و از چنگ آن‌ها آزاد شدی، حالا تو توانایی این را داری که بر سر روزگار تسلط داشته باشی.

هوش مصنوعی: از دور دست‌ها، سرنوشت تو خوش‌یمن و دوام و بقای همیشگی است.

هوش مصنوعی: هر بار که زیبایی و جذبه تو دل دشمن را هدف قرار می‌دهد، آن تیر معنایی از عشق و شیدایی است.

هوش مصنوعی: وقتی من تابع نظر تو هستم، شک ندارم که همه چیز به دور تو می‌چرخد، مثل اینکه آسمان به دور خورشید می‌چرخد.

هوش مصنوعی: دشمن تو به خاطر حسادت به تو، از غم و اندوه و خون دل پر شده است، و دلش مثل دانه‌ی انار است که سرشار از خونی است.

هوش مصنوعی: می‌خواست کمترین بنده تو در مسیر بندگی‌ات تنها باشد.

هوش مصنوعی: شعر گفتن به شکل و سبک خاصی که در سنت نوروزی وجود دارد و در گنجینه ادبیات حفظ شده است.

هوش مصنوعی: اما وقتی که روز نوروز را دید، در میانه‌ی راه برگشت و کوچ کرد.

هوش مصنوعی: این موضوع اینقدر جدی است که خود حقیقت هم نمی‌تواند در مورد آن شوخی کند، زیرا دروغ در این مورد جذاب و شیرین به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: با یاد تو، زندگی‌ام رنگ و بویی تازه به خود گرفته و از این رو، جشن و شادمانی بهانه‌ای شده است.