مجیرالدین بیلقانی » دیوان اشعار » قطعات » شمارهٔ ۱۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>خسروا! یک روزه عزم خدمتت</p></div>
<div class="m2"><p>از بهشت جاودانی خوشترست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>دیدن درگاه تو هر بامداد</p></div>
<div class="m2"><p>از همه عهد جوانی خوشترست</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>در رکابت هر غمی کاید به روی</p></div>
<div class="m2"><p>آن غم از صد شادمانی خوشترست</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>بنده را از هر چه در عالم خوشست</p></div>
<div class="m2"><p>هم به بزمت مدح خوانی خوشترست</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>حق همی داند که این بیچاره را</p></div>
<div class="m2"><p>بی تو مرگ از زندگانی خوشترست</p></div></div>

شمارهٔ ۱۷

خسروا یک روزه عزم خدمتت
از بهشت جاودانی خوشترست
دیدن درگاه تو هر بامداد
از همه عهد جوانی خوشترست
در رکابت هر غمی کاید به روی
آن غم از صد شادمانی خوشترست
بنده را از هر چه در عالم خوشست
هم به بزمت مدح خوانی خوشترست
حق همی داند که این بیچاره را
بی تو مرگ از زندگانی خوشترست

شمارهٔ ۱۵

شمارهٔ ۱۶

خسروا! یک روزه عزم خدمتت

از بهشت جاودانی خوشترست

دیدن درگاه تو هر بامداد

از همه عهد جوانی خوشترست

در رکابت هر غمی کاید به روی

آن غم از صد شادمانی خوشترست

بنده را از هر چه در عالم خوشست

هم به بزمت مدح خوانی خوشترست

حق همی داند که این بیچاره را

بی تو مرگ از زندگانی خوشترست

شمارهٔ ۱۶

اطلاعات