هوش مصنوعی: ای زیبایی که در جهان مانند تو وجود ندارد، چه کسی می‌تواند تو را آن‌چنان که هستی بشناسد؟

هوش مصنوعی: همه موجودات در دنیا فریب و دلربایی دارند، اما این دلربایی‌ای که تو داری، هیچ‌کدامش به پای تو نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: عجب است که من از تو فاصله گرفته‌ام، در حالی که تو در عمق جان من هستی.

هوش مصنوعی: گفتی که در اینجا خواهی آمد، اما من می‌پرسم که من کجا هستم وقتی تو در اینجا هستی؟

هوش مصنوعی: خواندن نامهربانی‌های تو را به چه دلیلی ادامه می‌دهی؟ خسته‌ای را با زبانی که خود تو استفاده می‌کنی، درک کن.

هوش مصنوعی: خوب می‌دانی که ناسازگار و بی‌وفا من نیستم، ای چهره زیبا، بدگمانی نکن که این تو هستی که چنین می‌کنی.

هوش مصنوعی: اگر مجیر به خاطر درد تو خوشحال نیست، به حالش غم مخور، چون خودت نیز وفادار نبودی.