هوش مصنوعی: به چه کار گرفتن زلف مشکین معشوق خود را نداشته باش، چون نمی‌توانی در برابر قدرت و زیبایی این لشکر مقاومتی کنی.

هوش مصنوعی: وقتی تو می‌گویی که جانم را صدمه نزن، من هم می‌گویم که چگونه می‌توانم از عشق و احساس تو دست بکشم؟

هوش مصنوعی: وقتی که از لب‌های زیبا و دلربای تو بوسه‌ای می‌طلبم، آیا بر شیرینی مروارید عدن چه تأثیر می‌گذاری؟

هوش مصنوعی: او ناراحت نشود، با این شدت که تو به من ضربه می‌زنی، در پی دستاوردهای من چه کار می‌کنی؟

هوش مصنوعی: این بیت به بیان احساس عمیق غم و درد ناشی از یک جدایی یا فقدان می‌پردازد. شاعر از شدت اندوه خود می‌گوید که به اندازه‌ای غمگین است که لباسش پاره شده و این نشان‌دهنده‌ی شدت احساس اوست. او به صورت بلاغی اشاره می‌کند که در این وضعیت، چیزی نمی‌تواند او را آرام کند. به نوعی، غم او آن‌قدر بزرگ و عمیق است که قابل مقایسه با دیگران نیست.

هوش مصنوعی: دل من از غم خیلی سوخته، چه کاری از دستت برمی‌آید؟ غم تو آن‌قدر بزرگ است که حتی جسمم هم نمی‌تواند آن را تحمل کند.

هوش مصنوعی: هر وقت که من به عنوان پرنده‌ای برای تو هستم، چرا سینه‌ام را به نوک خودت می‌زنی؟

هوش مصنوعی: وقتی دل کسی به خاطر تو شکسته شده است، چه فایده دارد که زخم دیگری بر قلب او بگذاری؟