مجیرالدین بیلقانیشمارهٔ ۶۰
ای عارض چون روزت روزم به شب آورده
وی غمزه جانسوزت جانم به لب آورده
جزعت به جگر خواری دل برده به صد زاری
لعلت به شکر باری شکلی عجب آورده
مهر تب صد غمگین داده ز لب شیرین
وز بهر من مسکین زان مهر تب آورده
دریاب که هم روزی بودم ز سر سوزی
با چون تو جگر دوزی روزی به شب آورده
هم سروی و هم بلبل هم سوسنی و هم گل
ای بر سمن از سنبل شور و شغب آورده
شد حال مجیر از غم بر دف زده در عالم
تو از غم او هر دم چون می طرب آورده
اطلاعات
وزن: مفعول مفاعیلن مفعول مفاعیلن (هزج مثمن اخرب)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکی‌درج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
ای عارض چون روزت روزم به شب آورده
وی غمزه جانسوزت جانم به لب آورده
هوش مصنوعی: ای زیبای من، چون چهره‌ات روشن و چون روز است، شب را در زندگی‌ام به وجود آورده‌ای. لبخند دل‌فریبت نیز جانم را به لب رسانده و در عذاب قرار داده است.
جزعت به جگر خواری دل برده به صد زاری
لعلت به شکر باری شکلی عجب آورده
هوش مصنوعی: تنها جگرخواران می‌توانند دل را به سختی و درد بسوزانند، و زیبایی تو مانند لعل، شکرین و شیرین است و شکلی بی‌نظیر دارد که همه را متعجب می‌کند.
مهر تب صد غمگین داده ز لب شیرین
وز بهر من مسکین زان مهر تب آورده
هوش مصنوعی: عشق و محبت شیرینش به من غم‌های زیادی داده است و برای من که در این حالتی از درماندگی هستم، از همان عشق و محبت غم‌انگیز به ارمغان آورده است.
دریاب که هم روزی بودم ز سر سوزی
با چون تو جگر دوزی روزی به شب آورده
هوش مصنوعی: بفهم که من زمانی به خاطر عشق و احساسات شدید خود دچار درد و رنج شده بودم، اما اکنون می‌توانم این روزها را با شب‌ها بگذرانم.
هم سروی و هم بلبل هم سوسنی و هم گل
ای بر سمن از سنبل شور و شغب آورده
هوش مصنوعی: این بیت به توصیف زیبایی‌ها و طبیعت دل‌انگیز اشاره دارد. بیان می‌کند که هم سرو (درخت بلند و زیبا) و هم بلبل (پرنده‌ای خوش آواز) و هم سوسن و گل (نمادهای زیبایی) در کنار یکدیگر وجود دارند. این موجودات و گل‌ها نشاط و شوقی را به محیط می‌آورند که باعث سرزندگی و شادابی فضا می‌شود. در نهایت، این سیما به نوعی نماد محبت و زیبایی در طبیعت است.
شد حال مجیر از غم بر دف زده در عالم
تو از غم او هر دم چون می طرب آورده
هوش مصنوعی: حال مجیر (موسیقی‌دان) تحت تأثیر غم او به شدت تغییر کرده و ناگهان در این عالم، از غم او هر لحظه به لذت و شادی تبدیل می‌شود، همچون می که روح را شاد می‌کند.