هوش مصنوعی: ای صبح روشنی که مانند مشکی خوشبو هستی، چون آفتاب، با زیبایی‌ات هزاران صبح و شام را روشن کرده‌ای.

هوش مصنوعی: خون ما که نباید ریخته شود، برای آن‌ها حلال شده و حالا ارتباط با ما را برای خودشان مجاز دانسته‌اند، در حالی که ارتباط ما با آن‌ها به خاطر این خون‌ریزی ممنوع شده است.

هوش مصنوعی: وقتی که کمرم را محکم بسته‌ام و به خودم اعتماد دارم، احساس می‌کنم که در موقعیت خاصی قرار دارم. سپس با نگاهی شوخ و بازیگوش، توجه افراد را به سوی خودم جلب می‌کنم.

هوش مصنوعی: بسیاری از امور در زندگی باعث غم و اندوه می‌شوند و ناتمامی و ناکامی‌های چشمان تو مانند زخم‌هایی است که به آن‌ها نگاه می‌کنم. هر کدام از این زخم‌ها داستانی از ناکامی را به پایان رسانده‌اند.

هوش مصنوعی: دوران و زمانه به خاطر ستم‌های تو ما را دل‌شکسته و پریشان کرده و در عوض تو را محبوب و دلبر نامیده است.

هوش مصنوعی: برای اینکه هر شب، ماه از تو تقاضای صد بوسه دارد و از لبانت آن‌ها را بدون وعده می‌گیرد.

هوش مصنوعی: گویی مجیر در یک شب به خاطر خمار و مستی تو، به سمت او رفته و به او سلام کرده است.