هوش مصنوعی: به دل خود توصیه می‌کنم که از محبوبم فاصله بگیرد، زیرا وقتی که نمی‌توانم با دل خود به راحتی کنار بیایم، پس سزاوار رنج و سختی هستم.

هوش مصنوعی: اگرچه از وصال او محروم هستم، اما برایم ناراحتی ندارد. خوشحالم که تنها کسی هستم که در غم جدایی او به یادش هستم و به حال خودم می‌اندیشم.

هوش مصنوعی: من از او برخورداری دارم، گویی هیچ‌کس هرگز به فکر من نبوده است. دلش به من رحم نخواهد کرد و من هرگز این را تصور نمی‌کنم.

هوش مصنوعی: دل من به شدت غمگین و شکسته شده و هیچ‌کس در این دنیا از وضعیت من خبر ندارد. من بدون آن دل و عبارت‌هایی که به دیگران می‌گویم، همچنان غم و اندوه را در خودم تحمل می‌کنم.

هوش مصنوعی: من به دنبال لبی هستم که باعث افزایش جانم شود، چرا که او قلبی دارد که خون جانم را می‌ریزد و از من می‌خواهد که من هم چنین قلبی داشته باشم.

هوش مصنوعی: در این دشواری که من در آن به سر می‌برم، اگر تمام عمرم هم صرف شود، باز هم نمی‌توانم جز او کسی را برای یاری پیدا کنم.

هوش مصنوعی: از درد آن لب شیرین جان تازه‌ای دارم. وقتی آن لب می‌گوید: "ای محبوب! جان مرا به تو می‌سپارم"، من هم در آن لحظه جانم را تقدیم می‌کنم.