هوش مصنوعی: نگذار به گونه‌ای شود که از اندوه به فریاد بیفتم، زیرا می‌ترسم که از سوختن دل، دودی برپا کنم که کل جهان را فرا گیرد.

هوش مصنوعی: ای کاش، آب بر آتش درد و غمم بریزی، وگرنه هر شب تا صبح، با آه و ناله‌ام، بر سر مشکلات و بلاهایی که از آسمان بر من نازل می‌شود، می‌زنم.

هوش مصنوعی: عمر من صرف جستجوی ارتباط با زیبایی‌ها و خوشی‌ها می‌شود، چون این نعمت به این سادگی نیست. از دل عشق به ثروتی دست پیدا نمی‌کنم که بدون دردسر و زیان باشد.

هوش مصنوعی: اگر خواستی جانت را از غم رها کنی، به سمت افق برو و نگذار که من از میان تو فاصله بگیرم و جانم را به او بسپارم.

هوش مصنوعی: از روزهای گذشته عبور کن، چون اکنون برای آزاد کردن دل غمگینم، به شحنه (حاکم) چیزی می‌دهم تا کارهای دنیا را پیش ببرم.

هوش مصنوعی: فریاد من در دل این مشکلات و بلاها بلند می‌شود و اگر من صدای خود را به گوش آسمان برسانم، شاید اوضاع به هم بریزد و طوفانی به پا کند.

هوش مصنوعی: گفتی: کی دوباره به در این جایگاه باز خواهم گشت؟ آنگاه که دیگر نتوانم دل خود را از این مکان جدا کنم.