هوش مصنوعی: در تاریکی شب جدایی تو، قلبم مانند شمعی سوخت و جانم که مانند پرنده‌ای است، به خاطر آرزوی تو، دچار سوختگی و رنج شده است.

هوش مصنوعی: تو خبر نداری که من از شادی و زیبایی خنده‌های تو چه دچار شده‌ام. من چند بار به خاطر غم، مانند شکر که در آتش می‌سوزد، هلاک شده‌ام؟

هوش مصنوعی: بسیاری از روزها من همچون شمعی به خاطر یاد تو در طول روز می‌سوزم و تا شب می‌میرم و شب تا سحر در آتش این احساس می‌سوزم.

هوش مصنوعی: از آن نوشیدنی خوش که به دل سوختگان می‌رسد، به من هم بده که من هم جگر سوخته‌ام.

هوش مصنوعی: من به عشق تو همچون پرنده‌ای هستم که در میان آتش غم خود را بهتر از روزی می‌دانم که در آتش سوخته‌ام.

هوش مصنوعی: چقدر درک می‌کنند از درد و رنج تو، در حالی که خودشان فقط دمی از آن را تجربه کرده‌اند؟ من هم درد و رنج خود را دارم، چرا که بارها و بارها از نو سوخته و آسیب دیده‌ام.

هوش مصنوعی: اگر به غمت فکر نکنم، هر لحظه شعله‌ای از حسرت و اندوه در دل من می‌سوزد و شمع دل من در شب جدایی تو خاموش و سوخته است.