هوش مصنوعی: زیبایی تو آنقدر دلپذیر است که می‌تواند دل را از محبوب بگیرد. وقتی دل از جان و آرامش جدا شد، آرامشی می‌طلبد که در ازای آن، دلخواهی به دست آورد.

هوش مصنوعی: تو هستی و زیبایی‌ات مانند چهره بهاری است که از طراوت و نیکویی بهار بهره‌مند می‌شود.

هوش مصنوعی: غم تو را در هر دو جهان چگونه بروز دهم؟ چرا که کسی که گل بدهد، نمی‌تواند از درد خار آن کاشته بگرید.

هوش مصنوعی: آیا به من شکایتی داشتی که جانم را از تو دریغ کنم؟ اگر از تو انتظار بکشند، چگونه می‌توانم از تو دل بکنم؟

هوش مصنوعی: ما تمام عمر خود را در راه زیبایی تو هزینه کرده‌ایم. اکنون از تو خواهش داریم که زیور عمرمان را بدهی، زیرا اگر ندHill تو، زمان و زندگی‌ام را خواهد گرفت.

هوش مصنوعی: غم تو خوب است، اما من از زمانه می‌ترسم؛ چرا که ممکن است او نیز غمی مانند غمت به من بدهد و کسی را که غم را تسکین دهد، از من بگیرد.

هوش مصنوعی: انتظار و دل‌تنگی برای دیدار معشوق به گونه‌ای است که گویی در روزی خاص، جان را فدای عشق کرده و دل از دست او به سختی بریدن.