هوش مصنوعی: هدیه عقل من در عشق، ضعف و ناتوانی است و صبر من در برابر این عشق، سختی و بی‌قراری را تجربه می‌کند.

هوش مصنوعی: هر شب تا صبح، اشک چشمانم به واسطه دوری‌ات پریشان می‌شود و صبح که می‌شود، این غم همچنان با من است.

هوش مصنوعی: در روزهای روشنی، انجام کارهای دل آسان‌تر است، اما در شب‌های تاریک، رنج و سختی بیشتر احساس می‌شود.

هوش مصنوعی: پای تو هیچ حدود و مرزی ندارد و به همین خاطر، سر من در راه احترام و احتیاط به سمت تو کشیده می‌شود.

هوش مصنوعی: کسی که همیشه از غم تو مراقبت می‌کرد و به فکر تو بود، حالا با غمت چه رنجی را می‌برد.

هوش مصنوعی: گفتم یک بوسه به من بده، اما تو گفتی جانم را بده! ای عشق، کسی که به من محبت می‌کند، مانند عماری است که تنها توجهش را می‌کشد.