هوش مصنوعی: سر تو که دل تو انصاف ندارد، یعنی تو که به احساسات و احوال دیگران اهمیت نمی‌دهی. آن زید، شاد است که از اول در غم تو جانش را فدای تو کرده است.

هوش مصنوعی: کسی که محبوبش در کنارش نیست، با که می‌تواند تنهایی‌اش را تحمل کند؟ و کسی که حالش را نمی‌پرسی، با که می‌تواند غم دلش را سبک کند؟

هوش مصنوعی: من خجالت می‌کشم اگر برای تو چیزهای قیمتی بریزم، اما تو حق داری اگر بر من سنگ بیفتد.

هوش مصنوعی: تو در ظاهرت جوانی و شاید وفایی در دل نداری، چرا که من خوب می‌دانم و خودت نیز می‌دانی که در واقع هیچ وفایی نداری.

هوش مصنوعی: چقدر به یاد تو حساب می‌کنم و سخن می‌سنجم؟ که حتی با انگشت می‌توانم روزهای غم تو را بشمارم.

هوش مصنوعی: از تو انتظار بی‌عدالتی است و از من خواسته‌ای که صبر کنم، هر میزان که بتوانی. زیرا در نهایت، ظلم تو و صبر من به پایان خواهد رسید.

هوش مصنوعی: اگرچه وصل و نزدیکی خوشایند است، اما غم و اندوه عشق تو مانند سایه‌ای بر روی خورشید، اجازه نمی‌دهد که آن شادی به من برسد.