هوش مصنوعی: دل به درد و رنجی می‌سوزد که دیگر درمانی برای آن وجود ندارد، و عقل نیز در سردرگمی و بی‌راهه‌ای باقی مانده که نمی‌تواند تو را در این شرایط به درستی راهنمایی کند.

هوش مصنوعی: صبر سعی می‌کرد خود را قوی جلوه دهد، اما زمانی که غم و اندوه شدت گرفت، به ضعف و ناتوانی رسید، زیرا دیگر توانی برای مقابله با طوفان نداشت.

هوش مصنوعی: شور و شوق عشق تو به قدری شدید بود که می‌توانست تا مرز جانم آتش بزند و مرا در خود بسوزاند، اما این احساس بیشتر از آنکه در کنترل من باشد، خارج از دسترس من بود.

هوش مصنوعی: غم نباید دل را دربر بگیرد و این شرایط به خاطر اقبال توست، اما آنچه که باید وجود داشته باشد، صبر و تحمل است که من آن را ندارم.

هوش مصنوعی: حسنت مثل گوی زردی است که نمی‌گذارد در رکاب سواری قرار بگیرد، زیرا در هفت کشور، هیچ‌کس را پیدا نمی‌شود که مانند تو باشد.

هوش مصنوعی: شما ناراحتی و غم را در درون خود تحمل می‌کنید و به آرامی بر لبان خود لبخند می‌زنید، در حالی که نمی‌دانید چرا آن فرد عزیزتان، که همیشه در دل شما جا دارد، هیچ نشانی از عشق و محبت به شما نشان نمی‌دهد.

هوش مصنوعی: یک روح در دل مجیری باقی مانده که برای عید تو حاضرم او را قربانی کنم؛ زیرا ارزش او برای من بیشتر از جانم است.