هوش مصنوعی: ای ساقی، برای ما شراب بیاور تا شادی و نشاط در دل‌هایمان زنده شود؛ زیرا این تاج ماه را از بالای شب می‌زاید و به ما می‌دهد.

هوش مصنوعی: شاهدان، مشعل‌های روشنی را که از منزل بیرون می‌آورند، می‌سوزانند و فرشتگان در آسمان‌های هفتگانه درگیر این شعله‌ها هستند.

هوش مصنوعی: نیکوکاران در حال نمایش زیبایی‌های خود هستند و در هر لحظه، نوازندگان با نغمه‌های جدیدی و هنری تازه به رقص و شادی ادامه می‌دهند.

هوش مصنوعی: وقتی که از لبان معشوق، کلامی خشک و بی‌احساس بیرون می‌آید، همچون شکر تلخ است؛ اما این زهر را با نغمه‌های شیرین شعر و موسیقی شیرین خنثی می‌کنند و آن را به نوشیدنی‌ای روشن تبدیل می‌سازند.

هوش مصنوعی: زهره را به سمت مجلس عاشقان می‌برند، گاهی موهایش را می‌گیرند و گاهی گوشه چادرش را.

هوش مصنوعی: مردی هندویی در هر زمان به خاطر زیبایی و لبخند محبوبش خوشحال و شاداب است و از شکر و طعم شیرین زندگی لذت می‌برد.

هوش مصنوعی: زندگی مانند یک جام است که گاهی خوب و گاهی بد را به ما نشان می‌دهد. افرادی که قلب سختی دارند، تنها نیمی از این تجربه‌ها را می‌چشند و نمی‌توانند از تمام زیبایی‌ها و تلخی‌های زندگی بهره‌مند شوند.

هوش مصنوعی: در اینجا به زیبایی و فریبندگی گیسوان مشکی اشاره شده است. گردن را چون طوقی زیبا و دلنشین می‌سازند و زیبایی زلفی که در خم است، شکار و جلب توجهی به سوی خود دارد. در واقع، جمال و لطافت این گیسو و زلف‌ها مانند دام یا طعمه‌ای است که دیگران را جذب می‌کند.

هوش مصنوعی: زیر آسمانی پر از ستاره و جواهر، صبحگاه با خوشحالی می‌خندد و دنیا در زرق و برق طلا و جواهر غرق می‌شود.

هوش مصنوعی: زنان کم کم بازی نیرنگ را آغاز می‌کنند و مهره‌های دشمن را با امید و تلاش خود به چنگ می‌آورند.

هوش مصنوعی: نعره و فریاد خوش نوازندگان و صدای دلنواز چنگ، جان را به وجد می‌آورد و در این لحظات، صبح دنیا را به تماشا می‌کشاند.

هوش مصنوعی: آن که身ش لاغر و بلند است، با موهای شانه کرده و زیبا، وارد می‌شود تا بنوازد و در آغوش بگیرد.

هوش مصنوعی: اگر معده‌ات خالی باشد، دیگر نگاه سوخته‌ی چشم‌ها را نمی‌سوزاند؛ بلکه دل را باید با انگشتان فشرد و ناله کرد.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که اگر کسی به حقیقت یک انسان توجه کند و نه به ظاهر او، در می‌یابد که بسیاری از ویژگی‌ها و نشانه‌های ظاهری تنها نمایش‌دهنده‌ی سطحی از وجود او هستند. بیشتر آنچه که در درون است و واقعیت شخص را تشکیل می‌دهد، قابل دیدن نیست و باید با درک عمیق‌تری به آن نگاه کرد. این نشان می‌دهد که ما باید به لایه‌های درونی افراد توجه کنیم و از قضاوت‌های سطحی پرهیز کنیم.

هوش مصنوعی: از صدای دلنشین آن حلقه، کردار دو رو همچون دایره‌ای است که بر سر می‌گذارند.

هوش مصنوعی: گردن‌ها مانند یقه‌ها به طور آزاد و باز هستند تا هر کس بتواند از عطر دل‌انگیز آن زلفی که در هواست، بهره‌مند شود.

هوش مصنوعی: در برخی مراسمی که در آن شراب و جام به همراه آتش موجود است، آسمان (یعنی نعمات و زیبایی‌ها) مانند آتش، از آب می‌نوشند و به نوعی تأثیر می‌پذیرند.

هوش مصنوعی: در اینجا بیان می‌شود که به چالش‌ها و مشقات زندگی اهمیت بده و از آنها به عنوان فرصتی برای رشد و آگاهی استفاده کن. در این مسیر، افرادی که به دنبال حقیقت و معانی پنهانند، به هم می‌رسند و در نهایت همه چیز به شناخت و پذیرش واقعیت‌های زندگی منجر می‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی که مردم خوبی‌ها و بدی‌های دنیا را فراموش کنند، فقط به یاد مستی و خوشی باده خواهند بود.

هوش مصنوعی: به یاری دین، پشتیبان ملت محمد است که از او ساکنان آسمانی مرتبه و مقام خود را به دست می‌آورند.

هوش مصنوعی: پهلوان خسرو منصور با توانایی‌اش چنان قدرتمند است که اگر از آسمان کمک بخواهد، حق دارد که در سختی و تنگنا قرار گیرد.

هوش مصنوعی: برخی از بخش‌های بزرگ و وسیع دریاها مانند قلزم و جیحون را به قطره‌ای کوچک تشبیه می‌کنند و در گوشه‌ای از دل، آن را به گنبدی سبز رنگ تعبیر می‌کنند. این اشاره به کوچک شدن ابعاد عظیم چیزها دارد و نشان می‌دهد که چه تصوری از آن‌ها در دل وجود دارد.

هوش مصنوعی: هر کس که به بزرگی و شکوه او نزدیک‌تر شود، برای او فرقی نمی‌کند که چگونه حساب‌هایی که از کیخسرو و جم گرفته می‌شود، بسته شود.

هوش مصنوعی: درختان سرسبز و پرشکوهی که نماد برکت و خوشبختی هستند، از کسانی که عاقل و پاک‌دامن‌اند، میوه‌هایی بهتر از درخت طوبی و چشمه کوثر به دست می‌آورند.

هوش مصنوعی: این بیت به معنی این است که من به زبان زیبا و سخن دل‌نشین عشق می‌ورزم، و هر چه از طرف افسران و سربازان شنیده می‌شود، از دل و طبع من به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: با دست او، آتش را از دل گل‌های سمن بیرون می‌آورند و با تیغ او، آب سمندر را به دست می‌آورند.

هوش مصنوعی: شاهان با نام نیک او را در نظر دارند و فرشتگان هم پیروزی‌های او را گرامی می‌دارند.

هوش مصنوعی: پرچم احمق او را از شعری زیبا می‌سازند و پرچم خود را از سر پادشاهی می‌گیرند.

هوش مصنوعی: آسمان به خاطر خواسته‌هایش به دور اسبش هر شب تا صبح در زرق و برق و تزیینات درگیر است.

هوش مصنوعی: ستاره‌ها در آسمان مانند ورق‌های طلا شده‌اند تا تمامی صفحات ستایشش در خلوص طلا بدرخشند.

هوش مصنوعی: دست و شمشیر او به خاطر حمایت از حق، همانند ذوالفقار و حیدر دیگر خواهد بود.

هوش مصنوعی: از حکمت دین و قوانین شرعی، از بلایای عالم تا روز قیامت، جانشین حضرت علی (ع) می‌گیرند.

هوش مصنوعی: در برابر دستی که خورشید به پرتو آن تابیده، هستی عالم با همه عظمتش بسیار ناچیز و حقیر به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: دو دست او را به کار می‌گیرند تا در بخشی از جهان، گرما و خشکی را از آن خود کنند.

هوش مصنوعی: بخشش و generosity از دل انسان جان تازه‌ای می‌گیرد و شاید اگر نفس عیسی و احساس شاه یکسان شود، این روحیه شکوفا خواهد شد.

هوش مصنوعی: در حرم او، شاهین‌ها به دنبال فرصتی هستند و آهوان در سایه‌اش ایستاده‌اند و گوش به حرف‌های او دارند.

هوش مصنوعی: در این جا اشاره شده است که نسیم عدل و انصاف، بویی از غزنین می‌گیرد و کسانی که مورد آسیب قرار گرفته‌اند، می‌توانند به کشور کشمر پناه ببرند و به راهی دست یابند که به آنان کمک کند.

هوش مصنوعی: سلطنت و حکومت به جز از او (خدا) هیچ واسطه‌ای ندارد. چرا که به وسیله او است که کشورها اداره می‌شوند و پادشاهان و فرمانروایان قدرت می‌گیرند.

هوش مصنوعی: پدر اسکندر دوم و برادر سلطان، هم از پدر و هم از برادر خود یاد می‌کنند و بر این اساس به جایگاه خود در سلسله شاهان اشاره دارند.

هوش مصنوعی: در سرزمین پادشاهی طغرل، عدالت تو به گونه‌ای است که حتی در آنجا نیز در دام دراج و کبوتر گرفتار می‌شوند.

هوش مصنوعی: عقل و روح من همچون خاک پای تو در برابر چشمانم قرار دارند و دریا و کوه‌ها هم به احترام تو دست بر سرشان می‌گذارند.

هوش مصنوعی: اگر آسمان با تدبیر بلند تو کمند بیندازد، همه خورشیدها در دام او خواهند افتاد و روشنایی خواهند گرفت.

هوش مصنوعی: تمام عقل و خرد عالم در وجود تو جمع شده است، به طوری که هیچ کدام از عناصر و اجزای آسمان نمی‌توانند به این مقام و مرتبه برسند.

هوش مصنوعی: در آن روزهایی که چرخ‌وفلک و سرنوشت در صف جنگ قرار دارند، صدای شیپور جنگ از ناله‌ی افرادی که آسیب دیده‌اند، بهتر و قابل توجه‌تر است.

هوش مصنوعی: مرگ بر دلیران همچون طعمه‌ای عمل می‌کند و آسمان بر جان‌های پاک تسلط پیدا می‌کند.

هوش مصنوعی: همه چیز در دنیا زیر تیغ تند و بی‌رحم می‌سوزد و از تلخی‌ها و سختی‌ها، چیزی تلخ و ناگوار به دست می‌آید.

هوش مصنوعی: باد پایان می‌دهد به سوزش خنجر، به خصوص از سوی کسانی که به طور عادی رفتار می‌کنند. طبع دنیای گردان و عادت‌های تند و سردی که شبیه طوفان است، در این وضعیت تأثیر می‌پذیرد.

هوش مصنوعی: در آن زمان، شمشیر تو را وسیله‌ای برای پیروزی می‌دانند و آن نفس تو را به‌عنوان نشانی از مرگ تفسیر خواهند کرد.

هوش مصنوعی: همه در حال جشن و شادی هستند و نواهای شاد می‌زنند، اما در وسط این شادی، رخسار زیبا به خون آغشته می‌شود.

هوش مصنوعی: نیزه‌ها به خوابگاهی نیاز دارند که از سینه‌ی جنگجویان محافظت کند، و سلاح‌ها نیز در بالای سر و بر روی سرپوش‌ها قرار می‌گیرند.

هوش مصنوعی: بزرگان و شجاعان در میدان نبرد، مانند نیلوفرهای آبی می‌درخشند و سرزمین جنگ را در رنگ سرخ لاله‌ها به تصویر می‌کشند.

هوش مصنوعی: عقل و روح از ترس و هراس، مانند آینه‌ای که در این دایره وجود دارد، به بازتابی از شکل و صورت خود می‌پردازند.

هوش مصنوعی: از شادی و سرور لشکریانی که صفوف را می‌شکنند، رنگ خون به خود می‌گیرند و از ترس کسانی که شمشیر به دست دارند، رنگ دیگری می‌زنند.

هوش مصنوعی: گاهی اوقات انسان‌ها بر مشکلات بزرگ فائق می‌آیند و کارهای دشوار را با اراده و تلاش خود انجام می‌دهند، در حالی که در مواقع دیگر، آسانی و سادگی کارها می‌تواند ما را به راحتی به مقصد برساند.

هوش مصنوعی: در اینجا به کسی اشاره می‌شود که جمعیت یا گروهی که به دورش است، باعث پیروزی و موفقیت او می‌شود و این افراد به او در پیروزی و سربلندی کمک می‌کنند. این نیروهای اطراف او مانند زینت و تزئیناتی هستند که قدرت و توان او را افزایش می‌دهند.

هوش مصنوعی: در بالای سفره‌ای که برای رقابت پرندگان است، کاسه‌ای که بر بالای سر شاهان ظالم قرار دارد، را بردارند.

هوش مصنوعی: پیروزی تو را بر قله آسمان می‌نویسند و عظمت تو را بر سر ستاره‌ها می‌گذارند.

هوش مصنوعی: سعد به معنای خوشبختی و سعادت در بهشت است که در اینجا به آن اشاره شده است. در این شعر بیان می‌شود که با وجود نعمت‌های ابدی و یاری خداوند، وضعیت خوشبختی و موفقیت از طرف تو به خوبی پیش می‌رود و نام تو در دفتر روزگار ثبت می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر تو حرکتی کنی، از آن به اندازه صد لشکر یاد خواهند کرد و اگر لحظه ای متوقف شوی، دیگران آن را به اندازه سد سکندر بزرگ خواهند شمرد.

هوش مصنوعی: نیکان در وصف و ستایش تو، اشعار زیبا و شگفت‌انگیز می‌سرایند که از بهترین مرواریدها و نگین‌ها فراتر است.

هوش مصنوعی: این شعر به توصیف زیبایی و جذابیت خاصی می‌پردازد که فردی از نظر ظاهری و کلامی دارد. می‌گوید که چهره‌اش به اندازه‌ای زیباست که مانند تصویر مانی (هنرمند مشهور) در نظر گرفته می‌شود و سخن‌هایش به‌قدری دلنشین و زیباست که از هنر آزر (هنرمند سازنده ظروف) نیز برتر به شمار می‌آید. در واقع، شاعر زیبایی و سخنوری آن شخص را ستایش می‌کند و آن‌ها را در مقایسه با آثار مشهور و هنرمندانه به تصویر می‌کشد.

هوش مصنوعی: در نظر او و در مقابل دست تو، بزرگان عراق هم به سخاوت و هم به گفتار، به مردمی که اهل فریب هستند، می‌پردازند.

هوش مصنوعی: شعر او به خاطر تو و در ستایش تو شناخته می‌شود، هرچند که افراد از پدر و مادر خود نام می‌برند.

هوش مصنوعی: ای پادشاه بزرگ! جشن نوروز فرارسیده است و همه جا به گل و لاله آراسته شده و زیباست.

هوش مصنوعی: نتوان ماند که بر دامن کشت و لب جوی سبزه و درخت بید، با دست خود به تیر و خنجر چه کسی بیفتند.

هوش مصنوعی: شراب‌های زیادی به آرامش می‌رسند و ظرف‌های پر از آن در میان زر و فیروزه جای خواهند گرفت.

هوش مصنوعی: جشنی برای نوروز برپا کن و نوشیدنی‌های گوارا تهیه کن تا همه مهمانان از شراب ناب بهره‌مند شوند.

هوش مصنوعی: از فرصت‌های جوانی و روزهای تازه بهره بگیر، چون در این زمان، جام شراب و لیوان پُر است.

هوش مصنوعی: برای اینکه زیبایان گرد گل‌های سمن، فضایی دل‌انگیز بسازند، مهمانان در روز خوشی، زلف‌های خوشبو را در دست بگیرند.

هوش مصنوعی: زیبایی و زیبایی صورت خوبان ختن به قدری است که گویا دل مؤمنان و سینه کافران را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: شادی و موفقیت تو و بزرگترین فرمانروا در دنیا باشد، به اندازه‌ای که دم فرشته‌ها در ندمند.

هوش مصنوعی: حکم و دستور تو مانند بادی است که بر روی زمین شاهان را تحت فرمان و مطیع خود قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: در تو امید و آرزوی تمام مردم وجود دارد، تا جایی که همه انسان‌ها در گرداگرد تو جمع شوند و به تو روی آورند.