هوش مصنوعی: آرامش و آسایش از دنیا رخت بربست و بزرگی و نیکی نیز از این مکان کنار رفت.

هوش مصنوعی: خورشیدی که خاک را به طلا تبدیل کرد، سایه‌ای از این خاک تیره را کنار زد.

هوش مصنوعی: از چشمانم اشک‌ها جاری شد، به‌طوری‌که آسمان هم خون من را از دل خود برکشید.

هوش مصنوعی: طولانی شدن صبرم به خاطر دردها و مشقت‌ها باعث شد که از عمق وجودم خسته شوم.

هوش مصنوعی: لحظه به لحظه از عمرم به آرامی چیزی پنهان و ارزشمند گرفته می‌شود که به تدریج از من پنهان شده است.

هوش مصنوعی: من به همراهان وفادار نخواهم رسید، زیرا شب پایان یافته و کاروان حرکت کرده است.

هوش مصنوعی: به خاطر دنیا، لب‌هایم را به دندان می‌زنم چون زمان زندگی‌ام به سرعت از دستانم می‌گذرد.

هوش مصنوعی: تا کی می‌خواهی به تاثیرات آفتاب و گردش آسمان فکر کنی که چه‌طور اینگونه آثار مختلف بر زندگی ما می‌گذارد؟

هوش مصنوعی: ماه آسمان و ماه تابان عشق، زمانی که عقل من به کار افتاد، از دل خود هم برای نان زندگی توقعی نداشتم.

هوش مصنوعی: در روزهایی که مشغول کار بودم، چهره‌ام از خوشحالی مانند طلا درخشید.

هوش مصنوعی: تا کی باید در این دنیا به تحمل درد و رنج پرداخته شود؟

هوش مصنوعی: خوشحالم که این غم و اندوه اکنون از میان رفته و من توانستم از این خاک، مقام والایی را به دست آورم.

هوش مصنوعی: کیقباد دوم مظفر دینی که از دشمنانش ترس و بیم نداشت.

هوش مصنوعی: سلطان قزل ارسلان که از دنیای مادی و ثروت‌های آن دلسرد شده است، به جستجوی معانی عمیق‌تر و ارزش‌های معنوی روی آورده است.

هوش مصنوعی: کسی که نخستین بار از روی زمین، آتش فتنه و آشوب آخرالزمان را برافروخت.

هوش مصنوعی: کسی که با او آسمان به‌طور طبیعی در ارتباط است، مانند شخصی است که دام را از زمین برمی‌دارد.

هوش مصنوعی: انگار که آسمان به شکل شیشه‌ای است و وقتی باران می‌بارد، این شیشه می‌شکند. در این حالت، کسی با تیغ مانند، آن شیشه‌ها را برمی‌دارد و از آن استفاده می‌کند.

هوش مصنوعی: سر گردنکشان به زیبایی و فخر مانند تاج خروس بر روی نوک سلاح‌های سرفشان قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: وقتی روحش عزم آسمان کرد، از این سرزمین خاکی کناره گرفت.

هوش مصنوعی: ثور پرچم را بر دوش خود برداشت و قوس را از کمان جدا کرد.

هوش مصنوعی: سلاح او می‌تواند فتنه و آشوب را به طور کامل و با یک ضربه از میان بردارد.

هوش مصنوعی: در یکی از صبح‌ها، تا ساعت شش، نور خورشید به آرامی در حال نمایان شدن بود.

هوش مصنوعی: اقدامات او از جنبه‌های مختلف جهان به نام و اعتبار هفت خوان سختی‌ها رسید.

هوش مصنوعی: در روشنایی روز، من به خاطر اویی که از عمق وجودم ظهور کرده بود، ستایش می‌کردم و بویی از خوشی و شادی در فضا پخش می‌کرد.

هوش مصنوعی: در شب تاریک، هنگامی که دعا می‌کردم، سرو بلند و زیبایی به سمت آسمان قد علم کرد.

هوش مصنوعی: در بالای قله کوه، روزی برای آزمایش دریا را برداشتند.

هوش مصنوعی: دریا می‌تواند تا جایی بالا بیاید که به سینه برسد و کوه می‌تواند تا نیمه خود را بالا بکشد.

هوش مصنوعی: ماه را با نوک سنان جوجو از میان کهکشان برداشتند.

هوش مصنوعی: تیغ او که از آهن و پشم پنبه ساخته شده است، به راحتی از گردن‌ها جدا می‌شود.

هوش مصنوعی: چرا چرخ سبکی که به راحتی حرکت می‌کند، این‌قدر خمیده است؟ زیرا باری سنگین را بر دوش دارد که از آن فردی بزرگ برمی‌دارد.

هوش مصنوعی: بهرام با احترام و ادب، سلاحش را به زمین گذاشت و لباس خاص و شایسته‌اش را به تن کرد.

هوش مصنوعی: ای آسمان، تو قدرتی داری که حتی خاک زیر پای تو هم زیر آب برداشته می‌شود.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس به خاطر عظمت تو، دلش را به تو نداد؛ زیرا دل‌هایی که از عقل پیروی می‌کنند، به سادگی نیازی به عشق ندارند.

هوش مصنوعی: کسی نمی‌تواند از خطوط زیبای تو بگذرد که قلمش را از ورق‌های خانه و خانواده‌اش برمی‌دارد.

هوش مصنوعی: حلقه دشمنی تو مانند یک حوله است که گردون (آسمان) آن را با ریسمانی به دست گرفته است.

هوش مصنوعی: کسی که به تو آسیب رسانده و تو را عصبانی کرده، به زودی از عواقب کارش پشیمان خواهد شد.

هوش مصنوعی: برای خدمت به درگاهت، که به دلیل لطف و مهرت، زیبایی‌های بهشت را به نمایش گذاشتید.

هوش مصنوعی: مور با ناتوانی خود، تلاش کرد که کاری انجام دهد و پشه نیز با ضعف خود، سلاحی به دست گرفت.

هوش مصنوعی: به خدایی که فرمانش به سادگی و با دو حرف، جهانی بزرگ را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: در فصل پاییز، از آنجا که هنر و خلاقیتش به شکلی زیبا در دل باغ، گلی را آغاز کرده است.

هوش مصنوعی: ماه به قدری زیبا و درخشان است که از حکمت و سرنوشت، قسمت شکوفه‌های گلستان را به خود اختصاص داده است.

هوش مصنوعی: تهمت زدن به حق و نسبت دادن آن به گرگ نشان‌دهنده‌ی فساد و ناپاکی است. در اینجا، باطل به راحتی می‌تواند دین و حقیقت را به زیر سوال ببرد، به همان سادگی که یک شبان می‌تواند بر مشکلاتی که با آن مواجه است غلبه کند.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس جز تو، نمی‌تواند بر این درگاه تیره گام بگذارد و سر بردارد.

هوش مصنوعی: دست لطف و مهرت به شدت به نیازم کمک کرد و با خوشحالی مرا از بند وابستگی به دنیا و نفس رها ساخت.

هوش مصنوعی: هر چیزی که در نظر ملائک ناپسند و ناخوشایند بود، به وضوح از قدرت و قهر تو نمایان شد.

هوش مصنوعی: خداوند با قدرت و حکمت خود، نشانه‌های مختلف عالم را یکی یکی به وجود آورد و از هر دو جهان، بهترین‌ها را انتخاب کرد.

هوش مصنوعی: وقتی تو را براند، سوار می‌گوید که عقل به من می‌گوید که به سمت سیستان برو.

هوش مصنوعی: اگر پیاله‌ای در دست بگیری، بزم و شادی را مشاهده می‌کنی، زیرا آب درون آن به سمت پایین جاری می‌شود.

هوش مصنوعی: از این گفته، قریحه‌ی زیبا و دلنشین به کلامی پر معنی دست می‌یابد و از شعرهای قدیمی الهام می‌گیرد.

هوش مصنوعی: وقتی که من در وصف و ستایش تو صحبت می‌کنم، از عمق درونم به اندازه‌ی یک صد گنج باارزش استفاده می‌کنم.

هوش مصنوعی: هر کسی که مانند من توانایی ستایش شاه را ندارد، نمی‌تواند به خوبی از واژه‌ها و بیان خود برای توصیف او استفاده کند.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به نوعی ناتوانی و کمبود درونی اشاره می‌کند و می‌پرسد چه دعایی برای او باید کرد در حالی که این دنیا و زندگی، در برابر کمال و جوانی، نقص و کاستی‌هایی دارد. به بیان دیگر، او از بی‌مروجی یا نقصان در زندگی و امکانات موجود در دنیای پیر شده سخن می‌گوید.

هوش مصنوعی: همیشه در زندگی کن که هر کس از عدالت تو بهره‌مند شود و عمر جاودانی را تجربه کند.