هوش مصنوعی: بدن من به عشق تو جانش را فدای تو کرد و از همه امیدها و آرزوهایم دست کشید.

هوش مصنوعی: نگهبان صبر در دروازه دل، بر غم دزدی که در آنجا بود، حرکت کرد و او را برداشت.

هوش مصنوعی: عافیت یعنی امنیت و آرامش، ولی از آنجایی که غم تو را برانگیخته، من این آرامش را ترک کرده‌ام.

هوش مصنوعی: محبت تو همانند اولین قدمی است که وقتی برمی‌دارم، عشق و خوشبختی را می‌شکند و جانم را به قیمتی ارزشمند می‌گیرد.

هوش مصنوعی: مهار زلف‌هایت مانند سپر در آسمان گره خورده و لب‌هایت که همچون شکر شیرین است، فریاد تأسف بلند کرده‌اند.

هوش مصنوعی: من به خاطر عشق تو، از خاک و زمین خودم جدا شدم و به راهی رفتم که تو می‌روی.

هوش مصنوعی: تو گفته‌ای که من سایه‌ات را از خودم دور کنم، اما چگونه می‌توانم سایه‌ای که از خاک برمی‌خیزد را کنار بگذارم؟

هوش مصنوعی: تو مرا از چشمانت دور کردی، اما مهربانی شاه با استعداد، این دوری را جبران کرد.