هوش مصنوعی: تو خود را به عنوان یک عارف نشان می‌دهی، اما من در میان عابدان و زاهدان واقعاً عارف هستم.

هوش مصنوعی: چند بار خود را می‌بینی و همیشه در این حالت هستی؟ چه زمانی از این لباس درویشی دست خواهید برداشت؟

هوش مصنوعی: اگر تو راه صحیح را بشناسی، دیگر نیازی نیست بار دیگر به من بگویی که من چه کسی هستم.

هوش مصنوعی: دوست گفتن نام تو شایسته نیست چون به من گفته‌اند که من ابلیسم.

هوش مصنوعی: چرا مرا به خود مشغول می‌کنی، ای عشق من؟ انگار که اگر یک قطره از وجود من باشی، تمام وجود من همین است.