شمارهٔ ۱۱
ز دنیا تو ترک گیر که راس العبادت است
آری عبادت است ولیکن عنایت است
آنها که تَرک کرد ز اهل عِنایت اند
آن مَردِ حق شناس که اهل قناعت است
عارف بگرد دُنیا ای جان کجا بگردد
آنکس که ترک کرد از اهل سعادت است
دنیا درین جهان چو مردار منجلاب است
هر کس گرفت باخود زهر این کفایت است
آنکس که میل کرد بهمت تمام خویش
بختش به بین تو یاور ز اهل سعادت است
اطلاعات
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: محمد عظیم
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
ز دنیا تو ترک گیر که راس العبادت است
آری عبادت است ولیکن عنایت است
هوش مصنوعی: از دنیا دل بکن که این، آغاز عبادت است. درست است که عبادت هم هست، اما در اصل نیاز به توجه و عنایت دارد.
آنها که تَرک کرد ز اهل عِنایت اند
آن مَردِ حق شناس که اهل قناعت است
هوش مصنوعی: افرادی که از جمع اهل محبت و مهربانی دور شدهاند، همان مردان با بصیرت و شریف هستند که به زندگی ساده و قناعتگرایانه اعتقاد دارند.
عارف بگرد دُنیا ای جان کجا بگردد
آنکس که ترک کرد از اهل سعادت است
هوش مصنوعی: ای عزیز، عارفان به دنیای مادی سر و کار ندارند؛ زیرا آن کسی که از اهل خوشبختی و سعادت است، دنیا را رها کرده و در جستجوی معنویات و حقایق بالاتر است.
دنیا درین جهان چو مردار منجلاب است
هر کس گرفت باخود زهر این کفایت است
هوش مصنوعی: دنیا در این جهان مانند مرداری در گنداب است و هر کس که در این دنیا چیزهایی را با خود به همراه داشته باشد، کافی است که سمّ آن را تناول کرده باشد.
آنکس که میل کرد بهمت تمام خویش
بختش به بین تو یاور ز اهل سعادت است
هوش مصنوعی: کسی که با تمام وجود به هدف و آرزوهایش تمایل دارد، برکت و خوشبختیاش را از تو میبیند و چنین فردی یاری از اهل خوشبختی است.