هوش مصنوعی: ای ایرانی! تا چه زمانی می‌خواهی نادان بمانی؟

هوش مصنوعی: چقدر هنوز در سردرگمی و بلاتکلیفی هستی؟

هوش مصنوعی: به اروپا نگاه کن و حال و هوای شلوغ و هیجان‌انگیز آن را ببین.

هوش مصنوعی: از چشمان زیبایت اشک‌ها و احساسات عاطفی جاری می‌شود.

هوش مصنوعی: به خودت نگاهی بینداز و حال و روزت را بررسی کن. از این بی‌خبری و سرگردانی خودت دل‌تنگ و ناراحت هستی.

هوش مصنوعی: عزت و قدرت تو کجاست؟ شجاعتت کجا رفته؟ جلالی که در تاریخ برای تو ثبت شده و آن برش شمشیر تو کجاست؟

هوش مصنوعی: در اینجا به شخصیت‌های تاریخی و قهرمانان بزرگ اشاره شده است. از کورش و شاپور به عنوان نمادهای قدرت و عظمت یاد می‌شود و سوالی مطرح می‌شود درباره اینکه اکنون صدا و قدرت سواران و پادشاهان بزرگ کجاست. به نوعی احساس دلتنگی و جستجوی قدرت و شکوه گذشته در این بیان حس می‌شود.

هوش مصنوعی: هیچ‌یک از آموزه‌های زرتشت، محمد یا علی در وجود تو تأثیری ندارد و دل تو هیچ‌گونه آگاهی از آنها ندارد.

هوش مصنوعی: شیطان در دل تو جا گرفته و از درس‌های بزرگ‌ترها غافل شده‌ای، آسیب‌هایی که زندگی به تو زده را فراموش کرده‌ای و به آنها توجهی نداری.

هوش مصنوعی: رستم، پهلوان بزرگ ایرانی و فرزند سام نریمان است. در اینجا به یادآوری قدرت و شجاعت او اشاره شده است و از فردی پرسیده می‌شود که جایی از آن شجاعت و دلایلی که شبیه به دل شیر باشد را پیدا کند. به عبارت دیگر، این جمله به مقایسه و یادآوری ویژگی‌های برجسته رستم و طلب نشانه‌ای از آن شجاعت و قدرت اشاره دارد.