هوش مصنوعی: ای شب قدر، ای منبع پاداش و خیر، سلام بر تو تا دم صبح!

هوش مصنوعی: چهره زیبای تو باعث ایجاد پیوند و نزدیکی می‌شود و در عین حال، تار و پود جدایی را نابود می‌کند.

هوش مصنوعی: دل پاک و صاف تو مانند چشمه‌ای است که از نعمت‌ها و برکات پر می‌شود؛ صبحگاهان، این دل، کلید دروازهٔ پاداش‌ها و ثواب‌هاست.

هوش مصنوعی: تو مانند نوری هستی که می‌درخشد و باعث آرامش می‌شود، و رنج و ناراحتی‌هایت به مراتب کمتر از تمام بی‌نهایت‌هاست.

هوش مصنوعی: در اثر جدایی از تو، ای شب، دیگر تاب و توان ندارم، لطفاً از من روی برنتاب و مرا آزار نده.

هوش مصنوعی: چشمم به خاطر دیدن تو مانند آفتاب روشن شده است، ای شب!

هوش مصنوعی: ای شب، با تو بودن برای من گشایش و حلال شد، اما خواب برایم حرام شده است.

هوش مصنوعی: عجب است که عاشق چگونه می‌تواند بخوابد! خواب بر او حرام است.

هوش مصنوعی: در دل شب، دلنشین و فریبنده، آرزوی تو را در شب طولانی داشتم.

هوش مصنوعی: امشب به خاطر هجرت، پرده‌ای بر روی وصال من افتاده و چهره‌ام به زیبایی و ناز باز شده است.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که تو بسی افتخار می‌کنی که در روزهایی به دنیا آمدی که شب میلاد فرزند شاه حجاز بود. این نشان‌دهنده‌ی اهمیت و بزرگی این واقعه و ارتباط آن با فرد مورد اشاره است.

هوش مصنوعی: خداوند، سرور و فرمانروای حقیقت و روحانیت، بوالحسن را که رهبر و تمامی پادشاهان است، ستوده است.

هوش مصنوعی: آن کسی که مانند ماه کامل دارای یقین و ایمان است و آن که مانند خورشید در دانش و عرفان درخشان است.

هوش مصنوعی: در قوانین دینی، پذیرش وجود و مقام حضرت او یک موضوع اساسی است که از ایمان واقعی ناشی می‌شود.

هوش مصنوعی: فرش زیرپایش مانند عرش آسمانی محترم و مقدس است و خاک جلوی درش برای روح انسان مانند آب حیات است.

هوش مصنوعی: از آب جان می‌گیرد، حتی بی‌خاصیت. در حقیقت، از آب هر چیزی زنده می‌شود.

هوش مصنوعی: وجود او پایه و بنیاد خالص بودن است، و روش او اصول و پایه‌های یکتاپرستی است.

هوش مصنوعی: حکمت و معانی دین و شریعت ناشی از اندیشه و تفکر خود اوست، در حالی که تفکرات دیگران عمدتاً مبتنی بر تقلید و پیروی از او هستند.

هوش مصنوعی: گنجینه‌ای در دل قرآن وجود دارد که به اندازه پنج انگشت او معنا و نکته‌های عمیق در آن نهفته است.

هوش مصنوعی: تو گنجینه‌ای هستی که خداوند به وجود آورده و هدف او از خلق تو، دست‌یابی به این گنجینه خالص و ناب عرفان بوده است.

هوش مصنوعی: من که به خاطر عشق و بندگی‌ام خوشحالم، از غم‌های مربوط به وجود و عدم خود رها هستم.

هوش مصنوعی: من آدمی نیستم که خشمگین و حسود باشم، بلکه دل‌گشاده و مهربان و بخشنده‌ام.

هوش مصنوعی: اگرچه از نیرنگ‌های روزگار در رنج هستم، اما از طرف او خوشحالم و غم ندارم.

هوش مصنوعی: کوهی بزرگ در برابر من قرار دارد، اما همسر کاه با فرمان راضی ولی‌الله است.

هوش مصنوعی: هر چه دیگران بگویند و در مورد من قضاوت کنند، من به خاطر تو اهمیتی نمی‌دهم.

هوش مصنوعی: هرگز نمی‌توانم از آستان تو دور شوم! هرگز نمی‌توانم از محبت تو جدا باشم!

هوش مصنوعی: اگر در راه تو تبدیل به خاک شوم، ناراحتی ندارم؛ زیرا هر کسی که از خاک به دنیا می‌آید، سرانجام به خاک بازمی‌گردد.

هوش مصنوعی: من همیشه ستایش و ملامت تو را در شب و روز انجام می‌دهم، به‌ویژه در شبی مثل امشب که تو خوشبختی.

هوش مصنوعی: می‌خواهم تا زمانی که آسمان‌ها وجود دارند، این جشن بزرگ را برپا ببینم.

هوش مصنوعی: وقتی در حال جستجو برای ستایش امام هستم، می‌توانم پای خود را بر فراز ستاره‌های درخشان ببینم.

هوش مصنوعی: من افرادی را می‌بینم که دور هم جمع شده‌اند و بدون هیچ نگرانی و غم و مشکل در کنار هم هستند.

هوش مصنوعی: با خوشحالی به محبوبانم نگاه می‌کنم و از دیدن علی و نسل او خوشحال می‌شوم.