ملک‌الشعرا بهار » رباعیات » شمارهٔ ۶۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای ایرانی خفتی و بگذشت بسی</p></div>
<div class="m2"><p>برخیز و به کار خویش بنگر نفسی</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>ور کشته‌ شوی جز این مبادت هوسی</p></div>
<div class="m2"><p>کاین خانه از آن توست نی زان کسی</p></div></div>

دیوان اشعار ملک الشعرای بهار (بر اساس نسخه چاپ ۱۳۴۴) - تصویر ۱۱۴۹

شمارهٔ ۶۷

ای ایرانی خفتی و بگذشت بسی
برخیز و به کار خویش بنگر نفسی
ور کشته  شوی جز این مبادت هوسی
کاین خانه از آن توست نی زان کسی

هوش مصنوعی: این شعر به ایرانیان می‌گوید که از خفت و خواب بیدار شوند و به کارهای خود توجه کنند. شاعر تأکید می‌کند که اگرچه ممکن است خطراتی وجود داشته باشد، اما این سرزمین و خانه متعلق به خودشان است و نباید اجازه بدهند که دیگران بر آن تسلط یابند.

شمارهٔ ۶۵

شمارهٔ ۶۶

هوش مصنوعی: ای ایرانی، تو در خواب غفلت هستی و مدت زیادی را به بی‌تفاوتی گذرانده‌ای. اکنون وقت آن است که بیدار شوی و به کارها و مسئولیت‌هایت توجه کنی.

ای ایرانی خفتی و بگذشت بسی

برخیز و به کار خویش بنگر نفسی

هوش مصنوعی: اگر کشته شوی، نباید آرزویی جز این داشته باشی که این خانه متعلق به توست و نه متعلق به کسی دیگر.

ور کشته‌ شوی جز این مبادت هوسی

کاین خانه از آن توست نی زان کسی

شمارهٔ ۶۶

اطلاعات

برگردان به زبان ساده