ملک‌الشعرا بهار » رباعیات » شمارهٔ ۲۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>امشب ز فراق دوست خوابم نبرد</p></div>
<div class="m2"><p>هم دل به سوی شمع و کتابم نبرد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از بس که دو دیده آب حسرت بارد</p></div>
<div class="m2"><p>بیدار نشسته‌ام که آبم نبرد</p></div></div>

دیوان اشعار ملک الشعرای بهار (بر اساس نسخه چاپ ۱۳۴۴) - تصویر ۱۱۴۴

شمارهٔ ۲۶

امشب ز فراق دوست خوابم نبرد
هم دل به سوی شمع و کتابم نبرد
از بس که دو دیده آب حسرت بارد
بیدار نشسته ام که آبم نبرد

هوش مصنوعی: شاعر در این شعر از دوری دوست ناله می‌کند و می‌گوید که به خاطر این درد فراق نتوانسته خوابش ببرد. او نه به شمع و کتاب که نشانه‌های آرامش هستند، توجهی ندارد و از شدت حسرت، چشمانش پر از اشک است. بنابراین، بیدار نشسته تا مبادا اشک‌ها او را ببرند.

شمارهٔ ۲۴

شمارهٔ ۲۵

هوش مصنوعی: امشب به خاطر دوری دوست نتوانستم بخوابم و حتی دلم هم به سمت شمع و کتاب نمی‌رود.

امشب ز فراق دوست خوابم نبرد

هم دل به سوی شمع و کتابم نبرد

هوش مصنوعی: به خاطر چشمان پر آب حسرت، مدام بیدار نشسته‌ام تا مبادا آب از دست برود.

از بس که دو دیده آب حسرت بارد

بیدار نشسته‌ام که آبم نبرد

شمارهٔ ۲۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده