ملک‌الشعرا بهار » مثنویات » شمارهٔ ۴۸ - خانهٔ آهن

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>یکی پادشا خانه‌زآهن بساخت</p></div>
<div class="m2"><p>شبی آتش افتاد و آهن گداخت</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>پژوهش گرفتندکآن از چه بود</p></div>
<div class="m2"><p>شراری چنین بی‌امان از چه بود</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>پس از جهد بسیار بردند راه</p></div>
<div class="m2"><p>به دود دل عاجزی بی گناه</p></div></div>

فانوس خیال » تصویر 6919 - ملک‌الشعرا بهار » مثنویات » شمارهٔ ۴۸ - خانهٔ آهن

دیوان اشعار ملک الشعرای بهار (بر اساس نسخه چاپ ۱۳۴۴) - تصویر ۹۵۳

شمارهٔ ۴۹ - انسان و جهان بزرگ

یکی پادشا خانه زآهن بساخت
شبی آتش افتاد و آهن گداخت
پژوهش گرفتندکآن از چه بود
شراری چنین بی امان از چه بود
پس از جهد بسیار بردند راه
به دود دل عاجزی بی گناه

هوش مصنوعی: در این ابیات، پادشاهی خانه‌ای از آهن می‌سازد، اما شبی آتش به آن می‌افتد و آهن ذوب می‌شود. سپس تلاش می‌کنند بفهمند که چه چیزی باعث این آتش شد و چرا چنین شراری به‌وجود آمده است. در نهایت، پس از جستجو و بررسی بسیار، به این نتیجه می‌رسند که دود و آتش به خاطر ضعف و ناتوانی قلب مردم بی‌گناه بوده است.

شمارهٔ ۴۷ - کلبه بینوا!

شمارهٔ ۴۸ - خانهٔ آهن

هوش مصنوعی: یک پادشاه خانه‌ای از آهن ساخت. شبی، آتش روشن شد و موجب ذوب شدن آهن شد.

یکی پادشا خانه‌زآهن بساخت

شبی آتش افتاد و آهن گداخت

هوش مصنوعی: تحقیقات و بررسی‌ها آغاز شد که این آتش سوزان و بی‌وقفه از چه چیزی نشأت گرفته است.

پژوهش گرفتندکآن از چه بود

شراری چنین بی‌امان از چه بود

هوش مصنوعی: بعد از تلاش زیاد، به زحمت توانستند مسیر را بیابند، اما غم و اندوهی که در دل داشتند، بی‌خطا و بی‌سبب بود.

پس از جهد بسیار بردند راه

به دود دل عاجزی بی گناه

شمارهٔ ۴۸ - خانهٔ آهن

اطلاعات

برگردان به زبان ساده