هوش مصنوعی: گفتار سنگین و قوی است مانند حقیقتی که پس از وقوع یک واقعه نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: قبل از اسلام، عرب‌ها شخصیتی برجسته و قوی به نام صخر داشتند که در تاریخ و فرهنگ آن زمان شناخته شده بود و تأثیر زیادی بر جامعه خود داشت.

هوش مصنوعی: این صخر از نسل سلیم است و دارای عداوت قدیمی با خاندان اسد می‌باشد.

هوش مصنوعی: شیر به سرعت رفت و از کنار شتر دو هزار عبور کرد، و پس از آن گروهی از سواران شیرکُش را دنبال خود آورد.

هوش مصنوعی: ربیعه، پسر ثور، که رهبری را بر عهده داشت، به همراه نیروهایش به سوی فرزندان سلیم حمله کردند.

هوش مصنوعی: در دشت وسیعی جنگی شروع شد که قوم عرب به آن دشت عنوانی خاص دادند.

هوش مصنوعی: صخر به سمت پشت برگشت و یکی از تیغ‌ها را آماده کرد تا با پسر ثور مقابله کند و او را به چالش بکشد.

هوش مصنوعی: پسر ثور با نیزه‌اش به سینه‌ی دشمن که همچون زره‌ای از جان اوست، ضربه می‌زند و این عمل را به نوعی شیرین و شگفت‌انگیز توصیف می‌کند.

هوش مصنوعی: تحقیر و ناسزا گفتن، کار مردمی ناپسند است و مانند نیزه‌ای که در میدان جنگ به هدف می‌رسد، می‌تواند به جایی آسیب بزند.

هوش مصنوعی: از ضربهٔ بزرگ، زخم عمیقی ایجاد شد که گودی آن به اندازهٔ چهار انگشت در شکم نفوذ کرده است.

هوش مصنوعی: صخر به خاطر آن زخم، برای یک سال به بستر رفت و از آن زمان هیچ آرامشی ندید.

هوش مصنوعی: در مراقبت و توجه به او، همسر و مادرش در آرامش او را به خطر می‌اندازند.

هوش مصنوعی: مسافر وقتی به جایی رسید، زنی را ملاقات کرد و از حال او جویا شد.

هوش مصنوعی: او می‌گوید که در شب و روز در رنج و عذاب به سر می‌برد و از خوراک و خواب بی‌بهره است.

هوش مصنوعی: در زندگی، آسایش و آرامش در ناامیدی و امید یافت می‌شود، اما از این خانه (وجود) رفته‌ام.

هوش مصنوعی: دل من خوشحال نخواهد شد و زندگی‌اش ادامه نخواهد داشت، مگر اینکه به فراموشی سپرده شود.

هوش مصنوعی: یک روز شخصی از آنجا می‌گذشت و درباره حال و وضعیت مادر او پرس و جو کرد.

هوش مصنوعی: گفتند که امیدوارم حالش خوب شود و دوباره خوشحال و خندان باشد.

هوش مصنوعی: من نه مانند مادری هستم که خسته و خوار شوم، بلکه به مانند سنگی باارزش و قیمتی، با روحی گرانبها هستم.

هوش مصنوعی: دارم دور خودم می‌چرخم و می‌کوشم درد و رنج او را تسکین دهم، حاضر هستم جان ناچیزم را تقدیم کنم.

هوش مصنوعی: صخر، وقتی این دو سخن را شنید، چشمانش تر شد و از دلش آهی کشید.

هوش مصنوعی: سلمی، زن زیبا و دلربا، از من و از حضور من به ستوه آمده است.

هوش مصنوعی: اما مادر از غم آزاد است و دل او با امیدی شاداب است.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به تضاد بین جایگاه زن و مادر اشاره می‌کند. او سوال می‌کند که چگونه می‌توان زنی را با مادر مقایسه کرد و همچنین می‌پرسد که آیا می‌توان مه و مهر را برابر دانست؟ به عبارت دیگر، این بیت به تفاوت‌های اساسی و عمیقی که در روابط انسانی و عاطفی وجود دارد، پرداخته است.

هوش مصنوعی: کسی که با زنی که همسر مادرش است، رابطه دارد، باید به هر دو طرف یعنی مادر و زن، به یک اندازه و برابر احترام بگذارد.

هوش مصنوعی: اگر روز انسان تیره و غم‌انگیز شود، چگونه می‌توان در جایی بود که مادر مهربانش در کنار او نیست.