هوش مصنوعی: آن کهنه رفیق، بر شتر سوار شده و مادر خود را در صف خود گرفته است.

هوش مصنوعی: در دل وادی تاریک، آن مام نژند با سرعت به جلو می‌راند و از خود ردپایی بر جای می‌گذارد.

هوش مصنوعی: نان و آبی برای او گذاشت و سپس به نزد محبوبش بازگشت.

هوش مصنوعی: زالی گفت: جایی که دل تو را به درد آورد، برود. همان جایی که شتر عرب هم آنجا پا نمی‌گذارد!

هوش مصنوعی: شب فرارسید و صدای نعره‌های شیران به گوش می‌رسد. آوای حیوانات وحشی از سمت چپ و راست طنین‌انداز شده است.

هوش مصنوعی: زن با ترس دستش را گرفت و با چهره‌ای مادرانه به او نگاه کرد و لبخند محبت‌آمیزی بر لب داشت.

هوش مصنوعی: زیر لب شروع به خواندن آهنگی کرد و از جدایی، احساس ناراحتی و ناله کردن را به نمایش گذاشت.