ملک‌الشعرا بهار » منظومه‌ها » دل مادر » افکندن مادر به وادی‌السباع

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>شد سوار شتر آن کهنه حریف</p></div>
<div class="m2"><p>مادر خویش گرفته به ردیف</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>راند جمازه و آن مام نژند</p></div>
<div class="m2"><p>اندر آن وادی تاریک فکند</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>نان و آبی بنهادش به کنار</p></div>
<div class="m2"><p>بازگردید به نزدیک نگار</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>گفت ‌زالی که ‌دلت را خون ساخت</p></div>
<div class="m2"><p>رفت جایی که عرب نی انداخت‌!</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>شب شد و نعرهٔ شیران برخاست</p></div>
<div class="m2"><p>پرشد آوای ددان از چپ و راست</p></div></div>
<div class="b" id="bn6"><div class="m1"><p>دست بگرفت زن از هول به چهر</p></div>
<div class="m2"><p>مادرانه به لبش خندهٔ مهر</p></div></div>
<div class="b" id="bn7"><div class="m1"><p>زیر لب زمزمه‌ای ساز نمود</p></div>
<div class="m2"><p>وز جدایی گله آغاز نمود</p></div></div>

دیدار سواری ز پیر زال در بیشه

شد سوار شتر آن کهنه حریف
مادر خویش گرفته به ردیف
راند جمازه و آن مام نژند
اندر آن وادی تاریک فکند
نان و آبی بنهادش به کنار
بازگردید به نزدیک نگار
گفت  زالی که  دلت را خون ساخت
رفت جایی که عرب نی انداخت 
شب شد و نعره شیران برخاست
پرشد آوای ددان از چپ و راست
دست بگرفت زن از هول به چهر
مادرانه به لبش خنده مهر
زیر لب زمزمه ای ساز نمود
وز جدایی گله آغاز نمود

وادی‌ السباع

افکندن مادر به وادی‌السباع

شد سوار شتر آن کهنه حریف

مادر خویش گرفته به ردیف

راند جمازه و آن مام نژند

اندر آن وادی تاریک فکند

نان و آبی بنهادش به کنار

بازگردید به نزدیک نگار

گفت ‌زالی که ‌دلت را خون ساخت

رفت جایی که عرب نی انداخت‌!

شب شد و نعرهٔ شیران برخاست

پرشد آوای ددان از چپ و راست

دست بگرفت زن از هول به چهر

مادرانه به لبش خندهٔ مهر

زیر لب زمزمه‌ای ساز نمود

افکندن مادر به وادی‌السباع

اطلاعات