هوش مصنوعی: در جوانی، بزم و مهمانی‌هایی را به طور مخفیانه برگزار می‌کردم.

هوش مصنوعی: شبی زنی را دیدم که نه تنها زن بود، بلکه همچون آفتاب در میان جمع روشنایی و جذابیتی خاص داشت.

هوش مصنوعی: چقدر زیباست باغی که گل‌هایش در آن شکوفه کرده‌اند و چقدر دلنشین است مجسمه‌ای از سرو که با زیبایی خاصش، توجه را جلب می‌کند.

هوش مصنوعی: این جمله به توصیف شخصیتی پرداخته که دارای قامت بلند و زیبا مانند سرو است. او همچنین ویژگی‌های جذاب دیگری دارد، از جمله ظاهری شاداب و پوست سفید، و به‌ویژه دندان‌هایی روشن و صاف که به زیبایی‌اش افزوده است.

هوش مصنوعی: چشم مانند دیدهٔ غزال، سیاه و جذاب است و به خوبی درخششی شبیه به نور چهارده روز ماه دارد.

هوش مصنوعی: موهای او نه سیاه است و نه به خاطر بوی شیرین، بلکه گردنش همچون ستونی از بلور می‌درخشد.

هوش مصنوعی: شخصی با سینه‌ای گسترده و صاف و خوش فرم، کمری باریک و زیبا دارد که به خوبی در میانه بدنش مشخص است.

هوش مصنوعی: بازوانی که دراز، صاف و نرم هستند و نوک انگشتانش مانند تیرکین و با ظرافت طراحی شده‌اند.

هوش مصنوعی: زلف‌های او به شکلی جدید و زیبا روی هم به حالت حلقه حلقه قرار گرفته‌اند و به نظر می‌رسد که به آرامی خوابیده‌اند.

هوش مصنوعی: موهایش از کنار گوشش رها شده است، اما بر دوش او بار سنگینی نیست.

هوش مصنوعی: لبان سرخ و آغشته به خون انسان، لب بالایی که از زیر نازک‌تر به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: چهره‌اش به زیبایی ماه کامل است و رنگ پوستش مانند شکوفه بادام است.

هوش مصنوعی: دندان‌های او از لای دو لبش می‌درخشید و به زیبایی ستاره در شب بود.

هوش مصنوعی: به زنان نگو که به دنبال حوری‌ها در بهشت هستند و به آنها نگو که روح و جانشان چیست و چه کسی محبوبشان است.

هوش مصنوعی: کسی که در هوش و ذکاوت از دیگران پیشی دارد و در نازکی و لطافت فکر نیز از دیگران جلوتر است.

هوش مصنوعی: به خاطر نرمی و لطافتش از دامنش دور نمی‌شوم و به خاطر پاکی و صفایش از دیدار او غافل نمی‌شوم.

هوش مصنوعی: در اینجا به تصویری از درخت سرو اشاره شده است که جوان و شاداب و لطیف به نظر می‌رسد. اگر سرو دارای دو شاخه ظریف باشد، زیبایی و ظرافت آن بیشتر به چشم می‌آید.

هوش مصنوعی: پاهایش لاغر و زیباست و روح اشتها در آن وادار به ظهور شده است.

هوش مصنوعی: شخصی جورابی از پرند دارد که به رنگ نیمرنگ و لطیف است و به شکل ساق‌دار طراحی شده است.

هوش مصنوعی: زنی با چادر سیاه و حریر بر سرش، دارای نیکی‌های پنهانی است، در حالی که زیر بار گناهی قرار دارد.

هوش مصنوعی: نه سفید است و نه آبی، رنگ حریر در کنار افق در سپیده‌دم تاریک است.

هوش مصنوعی: پیراهن نازکی را به تن کرده بود که وقتی دلبر به پا ایستاد، زیبایی‌اش بیشتر نمایان شد.

هوش مصنوعی: از زیر پیراهن قسمت‌های مختلف بدن مانند کتف، پستان و ران‌ها دیده می‌شد.

هوش مصنوعی: کلمات او شیرین‌تر از قند هستند و لب‌هایش به رنگ برگ لاله زیبا و جذاب‌ترند.

هوش مصنوعی: شخصی که هم طعم دلپذیر و هم تلخی را دارد، به گونه‌ای که دل را نمی‌زند و همیشه جذاب و دلنشین است.

هوش مصنوعی: این شعر درباره فردی است که جذاب و دلربا به نظر می‌رسد. او شخصیتی بازیگوش و فریبنده دارد و با چشمانشی که پر از شوخی و شیطنت است، دل‌ها را می‌رباید. به طور کلی، شاعر به زیبایی و خصوصیات شگفت‌انگیز این شخص اشاره دارد.

هوش مصنوعی: در دست راست شاه زنجیری از طلا به شکل زیورآلات آویزان بود.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که بوسه به دست کسی داده می‌شود که به خاطر وجود او و صفاتش، چیزهای ارزشمندی در زندگی‌اش دارد. به عبارت دیگر، ارادت و محبت به افرادی ابراز می‌شود که برکات و نعمت‌هایی را به زندگی دیگران می‌آورند.

هوش مصنوعی: کیفی از دست شخصی آویزان است و بر لب کیف او زنگی ساخته شده از طلا به چشم می‌خورد.

هوش مصنوعی: این عبارت به این معناست که کسی که به خوشی و شادی علاقه‌مند است، باید از حال خوب و لذت‌های زندگی بهره‌مند باشد و در کنار آن، باید از نظر مالی نیز تامین باشد. به عبارتی دیگر، برای دستیابی به خوشی واقعی، شرایط مناسب روحی و وضعیت مالی مطلوب ضرورت دارد.

هوش مصنوعی: من به او احترام می‌گذاشتم و نام او برای من با احترام و ارج نهاده شده بود.

هوش مصنوعی: دختر چادرش را از سر برداشت و موهایش چون چادر بر روی سر من افتاد. من هم چادرش را در آغوش گرفتم.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که هنوز لعل شیرین و زیبا به حدی نرسیده است که بتوان آن را به راحتی در دهان گذاشت و از آن لذت برد. به نوعی، نتیجه‌گیری می‌شود که باید صبر کرد تا آن چیز به بلوغ و آماده‌بودن برسد تا بتوان از آن بهره‌مند شد.

هوش مصنوعی: ما کنار هم نشسته و شراب نوشیدیم، با شور و شوق به گفتگو پرداخته و احساسات‌مان به جوش و خروش آمد.

هوش مصنوعی: تار به صدا درآمد و با صدای زیبای این غزل را در شهناز خواند.