ملک‌الشعرا بهارفقرۀ ۱۰۴
و تراگویم ای پسر من، نیکوترین دهشیاری به مردمان، گوهر خرد است. چه اگر بر کست خواسته برود و یا چهارپایان بمیرد خرد بماند.
کسی کاو به گیتی دهشیار زیست
نکوتر ورا از خرد چیز نیست
که گرمایه از دست برکست، شد
زر و چارپانیزش از دست شد
چو باشد خرد، رفته بازآیدش
به ناز کسان کی نیاز آیدش
فقرۀ ۱۰۳: دهیوپد مرد (شاه) را نفرین مکن چه شهر پاسبانند، و نیکویی به جهانیان اندازند.فقرۀ ۱۰۵: به استوانی و استواری دین کوشش کن چه مهمترین خرسندی دانایی (است) و بزرگتر از آن امید به مینو است.
اطلاعات
وزن: فعولن فعولن فعولن فعل (متقارب مثمن محذوف یا وزن شاهنامه)
قالب شعری: مثنوی
منبع اولیه: پروژهٔ بازبینی OCR
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
و تراگویم ای پسر من، نیکوترین دهشیاری به مردمان، گوهر خرد است. چه اگر بر کست خواسته برود و یا چهارپایان بمیرد خرد بماند.
هوش مصنوعی: به تو می‌گویم، پسرم، بهترین هدیه‌ای که می‌توانی به مردم بدهی، عقل و خرد است. زیرا اگر مال و ثروت کسی از دست برود یا حیوانات او بمیرند، خرد او باقی می‌ماند.
کسی کاو به گیتی دهشیار زیست
نکوتر ورا از خرد چیز نیست
هوش مصنوعی: کسی که در این دنیا با هوش و درک زندگی می‌کند، از هر چیز دیگری بهتر است.
که گرمایه از دست برکست، شد
زر و چارپانیزش از دست شد
هوش مصنوعی: اگر گرما از دست برود، طلا و چهارپایه‌اش نیز دیگر وجود نخواهد داشت.
چو باشد خرد، رفته بازآیدش
به ناز کسان کی نیاز آیدش
هوش مصنوعی: وقتی انسان صاحب عقل و درک باشد، دوباره به آرامش و خوشی بازمی‌گردد و نیازی به دیگران ندارد.