ملک‌الشعرا بهار » منظومه‌ها » ارمغان بهار » فقرۀ ۶۶

<div class="n" id="bn1"><p>اندر خدایان و پادشاهان ناآمرزیده مباش</p></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>به نزد خدا و خداوندگار</p></div>
<div class="m2"><p>ز نامرزی خویشتن شرم دار</p></div></div>

فقرۀ ۶۷

اندر خدایان و پادشاهان ناآمرزیده مباش
به نزد خدا و خداوندگار
ز نامرزی خویشتن شرم دار

هوش مصنوعی: در این شعر، به اهمیت رعایت اصول اخلاقی و نیکو بودن در برابر خدا و پادشاهان اشاره شده است. شاعر نسبت به ناآمرزیده بودن خود هشدار می‌دهد و از شنونده می‌خواهد که نسبت به نامرزی خود احساس شرم کند. به عبارت دیگر، تأکید بر این است که انسان باید به کردار خود اهمیت دهد و همواره در پی کسب بخشش و آمرزش باشد.

فقرۀ ۶۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>به نزد خدا و خداوندگار</p></div>
<div class="m2"><p>ز نامرزی خویشتن شرم دار</p></div></div>

به نزد خدا و خداوندگار
ز نامرزی خویشتن شرم دار

فقرۀ ۶۶

هوش مصنوعی: در مورد خدایان و پادشاهان، از ناپاکی دوری کن و خود را درگیر کارهای ناپسند نکن.

اندر خدایان و پادشاهان ناآمرزیده مباش

هوش مصنوعی: از اینکه نسبت به خودتان و اعمالتان شایسته نیستید، در پیشگاه خداوند احساس شرم کنید.

ز نامرزی خویشتن شرم دار

فقرۀ ۶۶

اطلاعات

برگردان به زبان ساده