گنجور

شمارهٔ ۵۰ - قطعه

در خوردن بشر خاک از بس که حرص دارد
از سنگ قبر هر روز دندان نوگذارد
سنگ مزار عاشق سرپوش نامرادیست
این سنگ را کس ای کاش از جای برندارد
بهتر بود ز سیصد الحمد قل هو اله
صاحبدلی کز اخلاص ما را به حق سپارد
ماکودکان خاکیم این خاک مادر ماست
زین رو بودکه ما را در سینه می‌فشارد
پاداش اشک حسرت کامد ز چشم عاشق
ابریست کز پس مرگ بر تربتش ببارد
در دل ز طاعت حق تخمی جدیدکشتیم
ارجو گل جدیدی زین خاک سر برآرد

اطلاعات

وزن: مفعول فاعلاتن مفعول فاعلاتن (مضارع مثمن اخرب)
قالب شعری: قطعه
منبع اولیه: پروژهٔ بازبینی OCR

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

در خوردن بشر خاک از بس که حرص دارد
از سنگ قبر هر روز دندان نوگذارد
هوش مصنوعی: انسان به خاطر حرص و طمعی که دارد، به قدری به دنیا وابسته شده که حتی از خاک قبر مردگان نیز بیزار نیست و هر روز به دنبال چیزهای جدید و لذت‌های تازه می‌گردد.
سنگ مزار عاشق سرپوش نامرادیست
این سنگ را کس ای کاش از جای برندارد
هوش مصنوعی: سنگ قبر عاشق، نشانه‌ای از بی‌عدالتی و نامرادی است. ای کاش هیچ‌کس این سنگ را از بیخ و بُن برنمی‌داشت.
بهتر بود ز سیصد الحمد قل هو اله
صاحبدلی کز اخلاص ما را به حق سپارد
هوش مصنوعی: بهتر بود از میان سیصد بار گفتن "الحمد لله"، فقط بگوییم "او خدا است"؛ زیرا دل‌های ما با اخلاص واقعی، به حقیقت سپرده شده است.
ماکودکان خاکیم این خاک مادر ماست
زین رو بودکه ما را در سینه می‌فشارد
هوش مصنوعی: ما انسان‌ها از جنس خاک هستیم و این خاک، مادر ما به حساب می‌آید، زیرا ما را در دامن خود می‌پروراند و به ما زندگی می‌بخشد.
پاداش اشک حسرت کامد ز چشم عاشق
ابریست کز پس مرگ بر تربتش ببارد
هوش مصنوعی: اشک‌های عشق و حسرتی که از چشم عاشق می‌ریزد، پاداشی دارد؛ مانند ابری که پس از مرگ، بر خاک او می‌بارد.
در دل ز طاعت حق تخمی جدیدکشتیم
ارجو گل جدیدی زین خاک سر برآرد
هوش مصنوعی: ما در دل از اطاعت خدا بذر تازه‌ای کاشته‌ایم، امید داریم که گل زیبای جدیدی از این خاک شکوفا شود.

خوانش ها

شمارهٔ ۵۰ - قطعه به خوانش عندلیب