هوش مصنوعی: جناب ادیب‌الممالک با نرمی و حسن خلقی که دارد، به من هدیه‌ای شیرین مانند قند و عسل ارسال می‌کند.

هوش مصنوعی: روحم به صحبت او علاقمند است و او نیز در عوض، شعرهایی زیبا و دلنواز برایم ارسال می‌کند.

هوش مصنوعی: برای من غزلی را با زیبایی و ظرافت می‌نویسد و با جدیت و دقت، بار و مسئولیت را به دوش می‌کشد.

هوش مصنوعی: شکرها به خوشمزگی لذت تریاک‌خواران به آدم‌ها می‌رسد و مانند اشعار و غزل‌ها، شیرینی و لذت را انتقال می‌دهد.

هوش مصنوعی: غذا، دارو، عسل و میوه را برای فردی می‌فرستند.

هوش مصنوعی: هدایا و هدایای زیاد، به اندازه‌ی شعرهای مختصر، دل و جان را شاد می‌کند و احساسات را گرفته و منتقل می‌کند.

هوش مصنوعی: دلم به خاطر آسیب‌های روزگار بیمار شده است و به دنبال دارویی هستم تا از این مشکلات رهایم کند.

هوش مصنوعی: این قلب پریشان من به آرامش نیاز دارد و از دانایی کلمات و جملات کمک می‌گیرد.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که خداوند نشانه‌ای از صلح جهانی را به سوی جهانی پر از جنگ و درگیری‌های بین‌المللی می‌فرستد.

هوش مصنوعی: ای فرهمند و دانا، بال و پر بگستران که آسمان خبر از مقام و منزلت عالی تو می‌دهد.

هوش مصنوعی: با مقام و اعتباری که داری، ارزش و عظمتت بیشتر می‌شود، اما دشمنی و حسادت دیگران به تو آسیب می‌زند.

هوش مصنوعی: اگر عیب کسی با محبت و مهربانی پنهان شود، ممکن است حتی در گفتار نیز به موضوعات سطحی و کم‌ارزش اشاره کند.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که حسن کار و زیبایی‌اش در این است که در محضر تو نه کسی به سرقت رفته و نه کسی تقلید شده، بلکه تمام ویژگی‌ها و خوبی‌ها به صورت خالص و واقعی وجود دارد.