هوش مصنوعی: شمعی که روشنایی و شادی‌ام را به خانه می‌آورد، از زندگی‌ام رفت. برای من اهمیتی ندارد که پروانه‌ام، که به دور آن شمع می‌چرخید، نیز رفته است.

هوش مصنوعی: من همچون یک صدف، فقط پوسته‌ای خالی و لب‌هایی خشک دارم، چرا که آن گوهر ارزشمندم از دست رفته است.

هوش مصنوعی: به خاطر تغییرات و گذر زمان، حالتی غم‌انگیز و خالی دلم را حس می‌کنم. گویی درختان باغ من از زینت و زیبایی خالی شده‌اند و شادابی گل‌هایی که روزی در گلخانه‌ام بودند، دیگر در دسترسم نیست.