هوش مصنوعی: دختری جوان را دیدم که به گدایی مشغول بود. او در لباسی پاره و کهنه پنهان شده بود.

هوش مصنوعی: اگرچه شخصی در جایی کم‌ارزش و در پوششی ناچیز به نظر می‌رسد، اما هنوز ممکن است جواهرات و ارزش‌های درونی‌اش در زیر آن پنهان شده باشد. این بدان معناست که حتی در ظواهر ضعیف، ارزش‌های عمیق و باارزشی وجود دارد که باید به آن‌ها توجه کرد.

هوش مصنوعی: اگرچه اهل دل و دین از محبت و رحمت انتظار داشتند، اما در واقع، رفتار او نشان از دشمنی با دل و دینش دارد و نگاهش مانند کافران است.

هوش مصنوعی: یک تکه نقره به او دادم و از کنارش گذشتم، اما نگاه اشک‌آلودش باعث شد که آتش درونم شعله‌ور شود.

هوش مصنوعی: در غروب به یک جنگل رفتم، و کنار رود ناگهان او را در آنجا دیدم که در ابتدای مسیر خودش ایستاده بود.

هوش مصنوعی: با لبانی خندان و شاداب می‌رقصید و آواز می‌خواند، در حالی که خودش در دل غمگین و چشم‌هایی پر از اشک داشت.

هوش مصنوعی: به او گفتم، تو که یک ساعت پیش باعث شگفتی و حیرت اهل نظر شدی، چرا اکنون خودت را بی‌خیال و بی‌تفاوت نشان می‌دهی؟

هوش مصنوعی: ای دلخوش و ترشرو، چه شده است که آن گریه‌ی تلخ تو به این خنده‌ی شیرین و شاداب تبدیل شده است؟ انگار که تلخی نمک، از شیرینی خودت به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: می‌گوید پدرش ناتوان و مادرش بیمار است و توانایی برخاستن از بستر را ندارند.

هوش مصنوعی: من به خاطر خودم می‌خندم، اما اشک‌هایم برای پدر و مادر خودم است.