هوش مصنوعی: افرادی که فقط خود را بزرگ و مهم نشان می‌دهند، به جز پول و ثروتشان از کسی دیگر برتر نیستند.

هوش مصنوعی: باغ و بستان دارند اما هرگز نمی‌دهند، حتی یک چغاله به بچه‌ی خود.

هوش مصنوعی: اگر زن خیال کند که می‌تواند به سادگی مانند خیار در زندگی خود رفتار کند، تمام افکار و دغدغه‌هایش به شکل آن خیار بر سرش خواهد آمد.

هوش مصنوعی: محصولات باغ و باغچهٔ خانه را به بقال بدهند تا او بر دوش خود حمل کند.

هوش مصنوعی: در غروب، شخصی از سر محبت برای خانواده‌اش انگور رسیده و آلوهای نارس می‌فرستد.

هوش مصنوعی: وقتی که کسی برای برداشت محصول از باغش تلاش می‌کند، باید بداند که زحمتی که می‌کشد، ارزشش را دارد و نمی‌تواند به راحتی از حاصل زحمتش بهره‌مند شود.

هوش مصنوعی: اگر کسی زغال برای آن‌ها بیاورد، باید مراقب باشد که خاک و کثیفی به دستان و لباسش نچسبد.

هوش مصنوعی: اگر او از گرد و غبار پاک نشود، باید حتی یک درهم از زغال خود را بیفکند.

هوش مصنوعی: اگر کسی از آن گروه چیزی بخواهد، او را به خاطر قدرت و کمال پهنای وجودشان، ناامید می‌کنند.

هوش مصنوعی: اگر کسی چیزی از سائل بخواهد و در مقابل مزدش را بگیرد، پس بهتر است که از آنان سوال نکند.

هوش مصنوعی: در جلو دوندگان، دست و پای او را می‌لیسند و اگر یک مگس بر روی لباس خوبش بنشیند، آن را می‌بینند.

هوش مصنوعی: شخصی که به شدت گرسنه است و به دنبال غذا می‌گردد، مانند گربه‌ای می‌ماند که برای به دست آوردن طعمه‌اش نگران و بی‌قرار است، در حالی که در سفره‌اش خانواده و عزیزانش حضور دارند.

هوش مصنوعی: یک لقمه نان برای انسان از هر چیزی دیگر، حتی عزیزترین افراد مانند دختر، همسر، پسر و بستگانش، ارزش بیشتری دارد.

هوش مصنوعی: افرادی که تنها به فکر تأمین نیازهای اولیه خود هستند، جان خود را بر سر خیالات و آرزوهای غیرواقعی می‌گذارند.

هوش مصنوعی: ای کاش که زنی‌ها که در حرام خود مراقب هستند، همین دقت و توجه را نسبت به همسر حلال خود داشتند!