هوش مصنوعی: ای بزرگواران، به من بگویید در نهایت چه کسی از این سرزمین محافظت می‌کند؟

هوش مصنوعی: ای هژیران ری، به من بگویید چه کسی مسئول این ویرانی و خرابی است؟

هوش مصنوعی: پس از هجده سال تلاش و کوشش، هنوز در سختی و فقر به سر می‌برم و به دام مشکلات مالی گرفتار شده‌ام.

هوش مصنوعی: با چشمانی بسته و در حال عبور از شب و روز، دوباره در سکون و آرامش قرار گرفته‌ام، مانند گاوی که در دشت خراسان آرام نشسته است.

هوش مصنوعی: ما در تلاشیم تا با دشمنان سرکش خود مبارزه کنیم و در این مسیر همیشه آماده‌ایم.

هوش مصنوعی: جنگ و هیاهوی ما شبیه به این وضعیت و این احساس است.

هوش مصنوعی: افرادی از روی نادانی با بی‌فکری و بی‌احتیاطی، در یک چاه عمیق می‌افتند و دچار مشکل می‌شوند.

هوش مصنوعی: ما با چنگالی از نفاق بر گردن خود مشکل بزرگی را به‌دست آورده‌ایم.

هوش مصنوعی: ما همه مانند مار هستیم و چرخ زندگی، ما را به هم می‌پیوندد. ما برای دیگران مانند موریانه‌ای هستیم که در زندگی دیگران تأثیرگذاریم، اما خوش‌شانسی و سرنوشت ما همچنان در حال تغییر و ناپایدار است.

هوش مصنوعی: او از ویژگی‌های خاص جمعیت می‌نالد، در حالی که این هم از حمایت‌های مردم عادی سخن می‌گوید.

هوش مصنوعی: او باعث می‌شود که تمام مردم به شک و تردید افتاده و به وسواس دچار شوند.

هوش مصنوعی: این برای همه ملت‌ها روشن خواهد کرد که به خاطر نابسامانی و ضعف در ادراک‌ها، چه مشکلاتی ایجاد می‌شود.

هوش مصنوعی: یکی از آن‌ها به دینداران شرمنده است و دیگری به خاطر حساسیتش ننگین.

هوش مصنوعی: قلب از این صحبت‌ها ناراحت و آسیب‌دیده می‌شود و مغز به خاطر این اتفاقات دچار فشار و تنش می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر این یکی قرمز است و آن یکی سفید، و اگر این کنگر است و آن ریواس.

هوش مصنوعی: همه ما مانند دختر یک سرزمین هستیم، همه ما از یک پارچه دوخته شده‌ایم.